ΟΙΔ. Όταν εκείνος που μ᾽ επιβουλεύει
γοργά προβαίνει στα κρυφά σχέδιά του,
πρέπει γοργά κι εγώ ν᾽ αποφασίζω·
620γιατί αν καθίσω να τον περιμένω,
εκείνος θα πετύχει τους σκοπούς του
κι εγώ θα πάω χαμένος. ΚΡΕ. Και τί θέλεις
λοιπόν, να μ᾽ εξορίσεις απ᾽ τη χώρα;
ΟΙΔ. Κάθε άλλο· εγώ το θάνατό σου θέλω
κι όχι την εξορία σου. ΚΡΕ. Μ᾽ αφού πρώτα
μου αποδείξεις σε τί σ᾽ έχω φτονήσει.
ΟΙΔ. Μιλάς σαν ένας που σκοπό δεν το ᾽χει
να σκύψει το κεφάλι και υπακούσει;
ΚΡΕ. Γιατί σωστά να σκέφτεσαι δε βλέπω.
ΟΙΔ. Πολύ σωστά για μένα. ΚΡΕ. Μα το ίδιο πρέπει
και για μένα. ΟΙΔ. Εσύ ᾽σαι ένας προδότης.
ΚΡΕ. Κι αν ολότελα σφάλλεις; ΟΙΔ. Όπως να ᾽ναι,
χρωστάς υποταγή. ΚΡΕ. Καθόλου, αν πάρει
ο άρχοντας κακό δρόμο. ΟΙΔ. Ω πόλη, ω πόλη!
630ΚΡΕ. Κι εγώ το μέρος μου έχω από την πόλη
κι όχι εσύ μόνος. ΧΟΡ. Πάψετε, άρχοντές μου,
στην ώρα επάνω, για καλό σας, βλέπω
την Ιοκάστη να ᾽ρχεται από μέσα,
και πρέπει να βολέψετε μαζί της
την αμάχη που στήσατε εδώ τώρα.
ΙΟΚΑΣΤΗ
Τί θέλει αυτή, ω ταλαίπωροι, η τρελή σας
γλωσσομαχία που πιάσατε, και διόλου
δεν ντρέπεστε, ενώ χάνεται έτσ᾽ η χώρα,
να σηκώνετ᾽ εσείς δικά σας πάθη;
Δεν περνάς μέσα εσύ, κι εσύ δε φεύγεις
για το σπίτι σου, Κρέοντα, μην τύχει
και βγει κακό απ᾽ το τίποτα μεγάλο;
ΚΡΕ. Σκληρά ο Οιδίπους ο άντρας σου, αδερφή μου,
640ζητά να μου φερθεί κι έν᾽ απ᾽ τα δύο,
ή να με διώξει από την πατρική μας
τη γη, ή με πιάσει να με θανατώσει.
ΟΙΔ. Αλήθεια αυτά που λέει, γιατί, γυναίκα,
τον έχω πιάσει να μου επιβουλεύει
με κακές τέχνες τη ζωή μου εμένα.
ΚΡΕ. Να μη χαρώ τη ζωή μου και να μέ ᾽βρει
θεού κατάρα, αν τίποτ᾽ απ᾽ αυτά
που μου κατηγοράς να σου έχω κάμει.
ΙΟΚ. Ω, σ᾽ εξορκίζω στους θεούς, Οιδίπου,
πίστεψε που σου λέει, κι ευλαβήσου
πρώτ᾽ απ᾽ όλα τους όρκους πὄχει πιάσει
κι έπειτα εμένα κι αυτούς που ᾽ναι μπροστά σου.

ΟΙΔ. Σαν προβαίνει γοργά και κρυφά ο εχτρός μου,
γοργά κι εγώ ν᾽ αποφασίζω πρέπει.
620Ήσυχος αν προσμένω, αυτός τελειώνει
τους σκοπούς του, κι εγώ χαμένος βγαίνω.
ΚΡΕ. Τί ζητάς; Να με διώξεις απ᾽ τη χώρα;
ΟΙΔ. Όχι να φύγεις, να πεθάνεις θέλω.
ΚΡΕ. Ναι, όταν μου δείξεις ποιός ο φθόνος μου είναι.
ΟΙΔ. Λαλείς σα να μη θέλεις να μ᾽ ακούσεις.
ΚΡΕ. Γνωστικά δε μιλάς. ΟΙΔ. Σοφά για μένα.
ΚΡΕ. Μα και για μένα πρέπει. ΟΙΔ. Εσύ είσαι φαύλος.
ΚΡΕ. Κι αν σφάλλεις; ΟΙΔ. Να υποκύψεις πάλι πρέπει.
ΚΡΕ. Όχι, άθλια αν κυβερνάς. ΟΙΔ. Ω άμοιρη Θήβα!
630ΚΡΕ. Είμαι κι εγώ Θηβαίος, όχι εσύ μόνο.
ΧΟΡ. Σωπάστε, άρχοντες, βλέπω απ᾽ το παλάτι
στην ώρα έρχεται η Ιοκάστη· αυτή ας βοηθήσει
να πάψει πια η διχόνοια ανάμεσό σας.
ΙΟΚΑΣΤΗ
Τί λογοφέρνετε έτσι άκριτα, μαύροι!
Ντροπή δεν είναι, άμα υποφέρει η χώρα
τα δικά σας τα πάθη να κεντράτε;
Στο σπίτι έμπα, κι εσύ, Κρέων, στο δικό σου.
Μη γεννάτε απ᾽ το τίποτα άλλες πίκρες.
ΚΡΕ. Μου ετοιμάζει, αδερφή, ο άντρας σου Οιδίπους
640συφορές, κι απ᾽ τα δυο το ένα θα κάνει,
θα με διώξει από δω ή θα με σκοτώσει.
ΟΙΔ. Σωστά· γιατί τον έπιασα, γυναίκα,
δολερά να ζητά να βλάψει εμένα.
ΚΡΕ. Να μη χαρώ ζωή, καταραμένος
να χαθώ, αν όσα μου είπες είναι αλήθεια.
ΙΟΚ. Γι᾽ αγάπη του Θεού πίστεψε, Οιδίπου,
ό,τι σου λέει, φοβήσου τέτοιον όρκο,
κάνε το αυτό για με, γι᾽ αυτούς που ακούνε.