ΙΦΙ. Εσείς, πια μπείτε μέσα και βοηθήστε
εκείνους που ετοιμάζουν τη θυσία.
Στον Ορέστη και τον Πυλάδη.
Ξένοι μου, νά η γραφή με τις πολλές της
δίπλες· μα ακούστε τί έχω να προσθέσω·
κάθε άνθρωπος αλλάζει, όταν περάσει
730στη σιγουριά απ᾽ τη θέση του κινδύνου.
Φοβούμαι μήπως, όταν φύγει εδώθε
αυτός που είναι να πάει το γράμμα στο Άργος,
αυτά που παραγγέλνω εγώ αψηφήσει.
ΟΡΕ. Λοιπόν τί θέλεις; Τί σε βάζει σε έγνοια;
ΙΦΙ.Να μου ορκιστεί πως τη γραφή μου στο Άργος
θα φέρει και στο πρόσωπο που θέλω.
ΟΡΕ. Αντίστοιχο όρκο εσύ δε θα του δώσεις;
ΙΦΙ. Να κάμω ή να μην κάμω τί; Για λέγε.
ΟΡΕ. Πως ζωντανό απ᾽ τη χώρα θα τον βγάλεις.
740ΙΦΙ. Σωστά· πώς το μαντάτο αλλιώς θα δώσει;
ΟΡΕ. Κι ο βασιλιάς σ᾽ αυτά θα συμφωνήσει;
ΙΦΙ. Ναι, θα του κάμω εγώ τη γνώμη, κι η ίδια
το φίλο σου θα βάλω στο καράβι.
ΟΡΕ. στον Πυλάδη.
Ορκίσου.
Στην Ιφιγένεια.
Εσύ λόγια όρκου λέγε τίμιου.
ΙΦΙ. Να πεις: Θα δώσω τούτο στους δικούς σου.
ΠΥΛ. Θα δώσω στους δικούς σου αυτό το γράμμα.
ΙΦΙ. Κι εγώ από τους μαύρους βράχους θα σε βγάλω.
ΠΥΛ. Στ᾽ όνομα τίνος θεού τον όρκο δίνεις;
ΙΦΙ. Στης Άρτεμης, σαν ιέρεια του ναού της.
ΠΥΛ. Στου Δία εγώ, τρανού στα ουράνια αφέντη.
750ΙΦΙ. Κι αν τον όρκο πατώντας με αδικήσεις;
ΠΥΛ. Να μη γυρίσω· εσύ, αν δε με λυτρώσεις;
ΙΦΙ. Στ᾽ Άργος ποτέ να μην πατήσω ζώντας.
ΠΥΛ. Κάτι ξεχάσαμε όμως· άκουσέ το.
ΙΦΙ. Για το σωστό είναι πάντοτε ευκαιρία.
ΠΥΛ. Μια εξαίρεση μονάχα να μου δώσεις:
το πλοίο αν πάθει και χαθεί το γράμμα
μαζί με το φορτίο μέσα στο κύμα
και μόνο τη ζωή μου εγώ γλιτώσω,
δεσμευτικός πια ο όρκος να μην είναι.
ΙΦΙ. Τότε θα κάμω έν᾽ άλλο· πετυχαίνεις
πολλά, πολλά αν προβλέπεις· όσα μέσα
760στο γράμμα είναι γραμμένα, με το στόμα
θα σου τα πω, να φέρεις στους δικούς μου
το μήνυμά μου· κι έτσι σίγουρο είναι·
σώο πας το γράμμα; φανερώνει το ίδιο,
αμίλητο, όσα κρύβει· πάει χαμένο
στο πέλαο; τη ζωή σου εσύ αν γλιτώσεις,
μαζί μ᾽ αυτή κι όσα θα πω γλιτώνουν.
ΠΥΛ. Το ᾽πες ωραία για σένα και για μένα.
Σε ποιόν να φέρω το μαντάτο στο Άργος;
τί θέλεις να του πω; φανέρωσέ το.