[21.1] Έτυχε επίσης επαινετικής αποδοχής και εκείνος ο νόμος του Σόλωνα που δεν επέτρεπε να κακολογούν τον νεκρό. Γιατί είναι σύμφωνο με τον θείο νόμο να θεωρούμε ιερούς όσους φεύγουν από τη ζωή, γι᾽ αυτό και είναι δίκαιο να σεβόμαστε εκείνους που δεν υπάρχουν πια, και δείγμα ανθρωπιάς η μη συνέχιση της έχθρας. [21.2] Δεν επέτρεπε επίσης να κακολογούν κάποιον εν ζωή κοντά σε ιερά και σε δικαστήρια, σε δημόσια καταστήματα και όταν παρακολουθούσαν αγώνες· αλλιώς, όρισε να πληρώνουν τρεις δραχμές στον πολίτη και άλλες δυο στο δημόσιο. Γιατί το να μη συγκρατεί κανείς πουθενά την οργή του είναι δείγμα ανθρώπου κακής ανατροφής και ακόλαστου. Το να συγκρατιόμαστε όμως σε όλες τις περιπτώσεις είναι δύσκολο, για ορισμένους μάλιστα αδύνατο. Αν όμως επιθυμεί ο νομοθέτης να τιμωρεί λίγους συνετίζοντάς τους και όχι πολλούς χωρίς να πετυχαίνει τίποτε, πρέπει να συντάσσει τον νόμο αποβλέποντας στο εφικτό.
[21.3] Ο Σόλων απέκτησε φήμη και με τον νόμο για τις διαθήκες. Προηγουμένως δεν επιτρεπόταν να συντάσσονται διαθήκες, αλλά τα χρήματα και το σπίτι του πεθαμένου έμεναν υποχρεωτικά στην οικογένεια. Ο Σόλων όμως, με το να επιτρέψει να διαθέτει κάποιος που δεν είχε παιδιά την περιουσία του σε όποιον ήθελε, τίμησε τη φιλία περισσότερο από τη συγγένεια, την αγάπη προς τον συνάνθρωπο από τον εξαναγκασμό και κατέστησε τα χρήματα κτήματα των κατόχων τους. [21.4] Ωστόσο, δεν άφησε τις μεταβιβάσεις των περιουσιών χωρίς περιορισμούς και έτσι στην τύχη, παρά μόνο εάν δεν γίνονταν αυτές κάτω από πίεση αρρώστιας ή υπό την επήρεια φαρμάκων ή από φόβο φυλάκισής του ή από κάποιον εξαναγκασμό ή επειδή θα τον επηρέαζε η γυναίκα του· γιατί πολύ καλά και πολύ σωστά νόμιζε ότι το να πεισθεί κανείς όχι με τον ενδεικνυόμενο τρόπο δεν διαφέρει καθόλου από τον εκβιασμό — αντίθετα, έβαζε στην ίδια κατηγορία την απάτη με τον εξαναγκασμό και την ηδονή με τον πόνο, γιατί κατά τη γνώμη του μπορούσαν εξίσου να σαλέψουν το λογικό του ανθρώπου.
[21.5] Θέσπισε νόμο και για τα ταξίδια των γυναικών, τα πένθη και τις γιορτές απαγορεύοντας την αταξία και την υπερβολή· όρισε να μην ταξιδεύει καμία έχοντας μαζί της περισσότερα από τρία φορέματα μήτε να φέρει μαζί της φαγητά ή ποτά περισσότερα από την αξία ενός οβολού μήτε καλάθι μεγαλύτερο από ένα πήχη· ακόμη να μην κυκλοφορεί η γυναίκα νύχτα, εκτός και αν μεταφερόταν με άμαξα που να φώτιζε μπροστά με λυχνάρι. [21.6] Απαγόρευσε επίσης να σχίζουν και να ματώνουν τα πρόσωπά τους κατά τους κοπετούς, να θρηνούν προσποιητά και να κλαίνε άλλον νεκρό σε κηδείες ξένων. Δεν επέτρεψε να θυσιάζουν βόδια ή να βάζουν στους τάφους μαζί με τους νεκρούς περισσότερες από τρεις φορεσιές, ούτε και να επισκέπτονται ξένα μνήματα εκτός από την ώρα της ταφής. [21.7] Τα περισσότερα από αυτά είναι απαγορευμένα και από τους ισχύοντες σε εμάς σήμερα νόμους. Έχει προστεθεί μάλιστα στους δικούς μας νόμους να τιμωρούνται από τους γυναικονόμους όσοι κάνουν τέτοια πράγματα, με την ιδέα ότι υποπίπτουν σε πάθη και εκτροπές ανάξιες για άνδρες αλλά ταιριαστές σε πένθη γυναικών.