590ΧΟΡ. Τη στολή αφού πήρες που είχες,
είναι χρέος δικό σου τώρα
την ψυχή σου να γεμίσεις
με καινούριο πάλι θάρρος
κι η όψη σου ξανά ν᾽ αγριέψει·
ο Ηρακλής που παρασταίνεις
να μη φεύγει από το νου σου.
Αν αρχίσεις σαχλαμάρες
κι άναντρες να λες κουβέντες,
τότε ανάγκη το φορτιό σου
να το φορτωθείς και πάλι.
ΞΑΝ. Φίλοι, ωραίες οι συμβουλές σας,
μα κι ο ίδιος όλα τούτα
μες στο νου μου κυκλοφέρνω.
Ξέρω πως αυτός, αν τύχει
κάτι ευχάριστο, θα θέλει
600να με ξαναγδύσει πάλι·
η καρδιά μου ωστόσο θα ᾽ναι
θάρρος κι αφοβιά γεμάτη
κι η ματιά μου… ριγανάτη.
Είναι κιόλας, φαίνεται, ώρα
γιατί κρότο ακούω στην πόρτα.