Ο Σωκράτης βγαίνει από το σπουδαστήριο.
ΣΩΚ. Δε είδα, μά το Χάος, μά τον Αέρα,
μά την Ανάσα, τέτοιον ξεχασιάρη,
άξεστο κι ανεπίδεχτο χωριάτη·
630κάτι μικρές ψιλολογιές μαθαίνει
και, πριν τις μάθει, τις ξεχνάει· ωστόσο
θα τον φωνάξω εδώ στο φως. Στρεψιάδη!
Γιά πάρε το σοφά και κόπιασε έξω.
ΣΤΡ., βγαίνοντας από το σπουδαστήριο μ᾽ ένα ντιβάνι, που κάνει πως δεν μπορεί να το σηκώσει.
Οι κοριοί δε μ᾽ αφήνουν να τον βγάλω.
ΣΩΚ. Βάλ᾽ τον κάτω και πρόσεχε. ΣΤΡ. Τον βάζω.
ΣΩΚ. Γιά πες μου τί αγαπάς να πρωτομάθεις
απ᾽ όσα δε διδάχτηκες ως τώρα;
Για μέτρα; Για ρυθμούς; Για στιχουργία;
ΣΤΡ. Για μέτρα· ναι· στο μέτρημα τις προάλλες
640δυο χοίνικες μου φάγανε στ᾽ αλεύρι.
ΣΩΚ. Άλλο ρωτώ· το τρίμετρο λες να ᾽ναι
πιο όμορφο ή το τετράμετρο; Ποιό μέτρο;
ΣΤΡ. Εγώ το τετραχοίνικο νομίζω.
ΣΩΚ. Βλακείες. ΣΤΡ. Το τετραχοίνικο είναι, λέω,
τέσσερα μέτρα· ναι, στοιχηματίζω.
ΣΩΚ. Άι στην οργή, χοντρόμυαλε, χωριάτη.
Αν πάμε στους ρυθμούς, πώς θα τους νιώσεις;
ΣΤΡ. Για το ψωμί οι ρυθμοί θα μ᾽ ωφελήσουν;
ΣΩΚ. Στις συντροφιές θα δείχνεις μορφωμένος,
650αν μπορείς τους ρυθμούς να ξεχωρίζεις,
να ξέρεις ποιός ο δάχτυλος, ο ενόπλιος.
ΣΤΡ. Μα για δάχτυλο ξέρω.
Δείχνει το δείκτη του.
ΣΩΚ. Τούτο είν᾽ ένα·
για άλλο δάχτυλο ξέρεις να μου πεις;
ΣΤΡ., κάνοντας με το μεσιανό του δάχτυλο ένα άσεμνο σχήμα.
Παιδί σαν ήμουν, ήξερα και τούτο.
ΣΩΚ. Άξεστε, πρόστυχε· ου! ΣΤΡ. Μα εγώ δε θέλω
να μάθω αυτά, καημένε. ΣΩΚ. Και ποιό θέλεις;
ΣΤΡ. Τον πιο άδικο το λόγο· αυτόν, αυτόν.
ΣΩΚ. Πριν απ᾽ αυτόν πρέπει να μάθεις άλλα·
ποιά ζώα τετράποδα είναι αρσενικά.
660ΣΤΡ. Μα είμαι τρελός; Τα αρσενικά τα ξέρω·
νά· τράγος, ταύρος, σκύλος, κριάρι, γλάρος.
ΣΩΚ. Τα βλέπεις; Λάθος. Γλάρος για δυο γένη;
Για αρσενικό και θηλυκό μια λέξη;
ΣΤΡ. Μα τί είπα δηλαδή; ΣΩΚ. Γλάρος και γλάρος.
ΣΤΡ. Έτσι είπα, ναι· πώς πρέπει να το λέω;
ΣΩΚ. Γλαρίνα· γλάρο λένε μόνο το άλλο.
ΣΤΡ. Ακούς, γλαρίνα! Ωραία, μά τον Αέρα·
μου φτάνει αυτό το δίδαγμα, να βάλω
σωρό τ᾽ αλεύρι απάνω στο σοφρά σου.