ΧΟΡ. Όλα σου ήρθαν δεξιά, σα χαϊδεμένο παιδί της τύχης. Και το χαμένο κορμί τη βρήκε από άλλον, αρματωμένον σαν αστακό με πολύ πιο μεγάλες λαθροχειρίες, με τερτίπια κάθε λογής, με μαλαγάνικα λόγια. Όμως στίψε το μυαλό σου πώς θα συνεχίσεις μ᾽ επιτυχία τον αγώνα από δω και πέρα· για ένα να ᾽σαι σίγουρος: [690] μας έχεις στο πλευρό σου σύμμαχους γκαρδιακούς.

(Επιστρέφει μανιασμένος ο Παφλαγόνας).
ΑΛΛ. Νά τα μας! Αριβάρει ο Παφλαγόνας, σπρώχνοντας μπρος του φουσκοθαλασσιά, ρούφουλα κι αντάρα, για να με καταπιεί. Βρε το μούτρο, ξετσιπωσιά μια φορά!
ΠΑΦ. (Με επιθετική διάθεση εναντίον του Αλλαντοπώλη). Αν δεν σε σβήσω απ᾽ τον χάρτη, φτάνει ένα μέρος απ᾽ τις ψευτιές μου να μου μένει, να καταρέψω πατόκορφα.
ΑΛΛ. Χαρά μου οι φοβέρες σου, γέλιο μου τα κούφια μπουμπουνητά σου, ρίχνω βαρύ ζεμπέκικο, τσιρίζω πέρα-δώθε «κικιρίκου»!
ΠΑΦ. Όχι, όχι, αν, μά τη Δήμητρα, απ᾽ αυτή την πόλη δεν σ᾽ εξαποστείλω... στο στομάχι μου ολάκερον, να πεθάνω στη στιγμή.
ΑΛΛ. [700] Ολάκερον στο στομάχι σου; Κι εγώ, αν δεν σε ρουφήξω ολάκερο — ας σε καταπιώ κι ας πλαντάξω!
ΠΑΦ. Θα σε ξεκάνω, μά την πρωτοκαθεδρία που κέρδισα στην Πύλο.
ΑΛΛ. Άκουσε κόσμε, πρωτοκαθεδρία! Να δω τί μούτρα θα κατεβάσεις όταν βρεθείς από την πρώτη σειρά στους όρθιους της γαλαρίας, πίσω-πίσω!
ΠΑΦ. Θα σε δέσω στο φάλαγγα, μά τον ουρανό.
ΑΛΛ. Πω, πω τσαντίλας! Γιά να δούμε, τί να σου δώσω να καταβροχθίσεις; Τί προσφάι τραβά η όρεξή σου; Τί θα ᾽λεγες για κανένα πουγκί; (Παίρνει από τον πάγκο του και κάνει πως πετά στα μούτρα του Παφλαγόνα στομάχι γουρουνιού).
ΠΑΦ. Με τα νύχια μου θα εξωπετάξω τ᾽ άντερά σου!
ΑΛΛ. Με τα νύχια μου θα εξωπετάξω τα φαγιά που τρως στο πρυτανείο.
ΠΑΦ. [710] Θα σε πάω σούρνοντας στον Δήμο, για να μου τα πληρώσεις όλα!
ΑΛΛ. Κι εγώ θα σε πάω σούρνοντας, με βαρύτερες συκοφαντίες.
ΠΑΦ. Όμως, καψερέ μου, δεν δίνει καθόλου βάση στα λόγια σου· ενώ εγώ σπάω πλάκα μαζί του όσο θέλω.
ΑΛΛ. Σα να το καλοπίστεψες ότι έχεις τον Δήμο του χεριού σου.
ΠΑΦ. Γιατί ξέρω καλά με τί ψίχουλα τον ταΐζω.
ΑΛΛ. Κι έτσι τον ταΐζεις ξίκικα, όπως οι παραμάνες· δηλαδή, μασουλώντας την τροφή του, μια τόση δα μπουκιά μόνο βάζεις στο στόμα του, η αφεντιά σου όμως κατεβάζεις τριπλάσιο.
ΠΑΦ. Μάλιστα τόση είναι η καπατσοσύνη μου που, μά τον Δία, [720] μπορώ να σου κάνω τον Δήμο τη μια φαρδύ, την άλλη στενό.
ΑΛΛ. Την ίδια καπατσοσύνη την έχει κι ο κώλος μου.
ΠΑΦ. Όχι, παλικάρι μου, δεν θα σου περάσει που μ᾽ έκανες σκουπίδι στη βουλή. Μπρος, πάμε στον Δήμο.
ΑΛΛ. Έτοιμος, καμιά αντίρρηση. Βάδιζε, όλα τ᾽ άλλα άσ᾽ τα κατά μέρος. (Πλησιάζουν και οι δυο στο σπίτι του Δήμου).
ΠΑΦ. (Χτυπά την πόρτα:) Ε Δήμε, έλα, βγες έξω!
ΑΛΛ. (Χτυπά ακόμα πιο δυνατά:) Στ᾽ όνομα του Δία, πατερούλη, βγες επιτέλους!
ΠΑΦ. (Εξακολουθεί να χτυπά την πόρτα, ουρλιάζοντας:) Δημούλη μου, κανακάρη μου, βγες έξω για να δεις με τί βρισιές με περιλούζουν!