ΣΤΑ ΛΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΠΑΛΛΑΔΑΣ

Της Παλλάδας λουτράρισσες, όσες κι αν είστε εβγάτε,
εβγάτε, μόλις άκουσα το φρούμασμα των ιερών αλόγων
κι όμορφη καταφτάνει η θεά.
Βιαστείτε τώρα ξανθές κόρες του Πελασγού, βιαστείτε.
5Τα δυνατά της χέρια η Αθηνά ποτέ δε νίβει
πριν βγάλει τη σκόνη απ᾽ τα λαγόνια των αλόγων της.
Ούτε κι όταν γεμάτα ρύπον έφερε τα όπλα της
γυρνώντας απ᾽ τη μάχη της με τ᾽ άδικα παιδιά της Γης.
Μα πριν απ᾽ όλα τους αυχένες των αλόγων από τ᾽ άρμα
10έλυσε, και στις πηγές καθάρισε του Ωκεανού
του ιδρώτα τις σταλαγματιές και τον πηγμένο σκούπισε
αφρόν απ᾽ τα χαλινοφάγα στόματά τους.
Αχαιοπούλες, τρέξετε, μονάχα μύρα και σ᾽ αλάβαστρα αλοιφές μη φέρετε
—ακούω των τροχών το τρίξιμο πάνω στους άξονες—
15όχι μύρα λουτράρισσες, ούτε αλοιφές σ᾽ αλάβαστρα για την Παλλάδα
—η Αθηνά δεν τις ποθεί τις αλοιφές με μύρα—
ούτε καθρέφτη. Πάντοτε όμορφο έχει το πρόσωπο.
Ούτε όταν στην Ίδα ο Φρύγας Πάρης δίκαζε τη διαφορά,
ούτε τότε σ᾽ ορειχάλκινο καθρέφτη η τρανή θεά κοιτάχτηκε,
20ούτε και στου Σιμούντα τα διάφανα νερά.
Ούτε η Ήρα. Η Κύπρις μοναχά παίρνοντας τον διαυγή χάλκινο καθρέφτη
έφκιαξε και ξανάφκιαξε δύο φορές την κόμη της.
Μα εκείνη, δυο φορές εξήντα διαύλους αφού έτρεξε,
όπως στον Ευρώτα οι Λακεδαιμόνιοι
25αστέρες, τρίφτηκε μ᾽ αγνό λάδι καθώς είχε πείρα,
λάδι που βγαίνει απ᾽ το δικό της δέντρο,
ω κόρες και κοκκίνισε το πρόσωπό της ωσάν της αυγής
το ρόδο ή ωσάν τον κόκκο της ροδιάς.
Για τούτο τώρα λάδι για άντρες φέρτε της μονάχα,
30αυτό που ο Κάστορας αλείβεται κι ο Ηρακλής.
Και χτένα φέρτε της ολόχρυση την κόμη να χτενίσει,
και να γυαλίσει τις μπούκλες της τις λαμπερές.

Έβγα Αθηναία· κι είναι κοντά σου συντροφιά που θα σ᾽ αρέσει
από παρθένες των μεγάλων Αρεστοριδών.
35Ω Αθηνά, και του Διομήδη την ασπίδα φέρνουν
καθώς αυτό συνήθεια είναι στους Αργίτες παλαιότατη
που ο Ευμήδης τούς τη δίδαξε, ο αγαπημένος σου ιερέας,
αυτός που κάποτε όταν έμαθε πως ο δήμος ήθελε το θάνατό του,
πρόλαβε κι έφυγε με το ιερό σου άγαλμα
40και ήρθε και κατοίκησε στο Κρείον όρος.
Ω ναι στο Κρείον όρος, όπου κι εσένα τοποθέτησε, θεά,
στις βραχουριές, που Παλλατίδες ονομάζονται και τώρα.

Έβγα, Αθηνά, που κυριεύεις πόλεις, με το κράνος το χρυσό
που χαίρεσαι όταν πάταγον ακούς ίππων κι ασπίδων.
45Σήμερα, υδροφόρες, μη βουτάτε σήμερα στον ποταμό τις στάμνες,
κι εσείς Αργίτες πίνετε από κρήνες, όχι από τον ποταμό.
Σήμερα και οι δούλες τις υδρίες στη Φυσάδεια
ή στην Αμυμώνη να πάτε, την κόρη του Δαναού.
Γιατί τούτη τη μέρα χρυσάφι κι άνθη θ᾽ αναμείξει στα νερά του
50ο Ίναχος, που απ᾽ τα καλολίβαδα βουνά θα κατεβάσει
για το καλό της Αθηνάς λουτρό. Μα Πελασγέ
πρόσεξε μήπως κι άθελά σου αντικρίσεις τη βασίλισσα θεά.
Γιατί όποιος την Παλλάδα ιδεί γυμνή την πολιούχο,
το Άργος τούτο θ᾽ αντικρίσει με το φως του για στερνή φορά.
55Σεβαστή Αθηνά, πρόβαλε εσύ, κι εγώ ώσπου νά ᾽ρθεις
σ᾽ αυτές θα ειπώ μιαν ιστορία, όχι δικιά μου, μα άλλων.