Καθώς λιοντάρια δυο γύρω από ελάφι σκοτωμένο
θυμώνουν μεταξύ τους και ορμούν το ένα στ᾽ άλλο,
και φοβερή ιαχή και τρίξιμο δοντιών συνάμα γίνεται.
[Κι εκείνοι ωσάν γυπαετοί γαμψώνυχες, γαμψόραμφοι,
σε βράχο επάνω υψηλό που μάχονται και δυνατά κραυγάζουν
για γίδα, θρέμμα του βουνού, ή για ελάφι άγριο κι ολόπαχο,
που άντρας ρωμαλέος το υπέταξε χτυπώντας το με βέλος
απ᾽ το τόξο του. Κι ο ίδιος περιπλανιέται αλλού,
410γιατί τον τόπο δε γνωρίζει. Μα εκείνα γοργά το αντιλήφθηκαν
κι όλο ορμή δριμεία μάχη έστησαν γι᾽ αυτό.]
Έτσι κι αυτοί κραυγάζοντας ο ένας ενάντια στον άλλο ορμήσανε.
Τότε ο Κύκνος, τον υπερδύναμο του Δία γιο
ποθώντας να σκοτώσει, το χάλκινο κοντάρι στην ασπίδα του ᾽ριξε,
μα δεν την πέρασε ο χαλκός και του θεού το δώρο τον απέκρουσε.
Κι ο γιος του Αμφιτρύωνα, ο δυνατός ο Ηρακλής,
ανάμεσα στην περικεφαλαία και την ασπίδα, σαν είδε τον αυχένα
γυμνωμένο, γοργά με το μακρύ το δόρυ τον διαπέρασε μ᾽ ορμή
κάτω απ᾽ το σαγόνι. Και τ᾽ ανδροκτόνο δόρυ του ᾽κοψε
420και τους δυο τους τένοντες. Γιατί έπεσε πάνω τους αντρειωμένου μέγα σθένος.
Σωριάστηκε, καθώς σωριάζεται βελανιδιά ή πεύκο
πανύψηλο που από του Δία τον αιθαλώδη κεραυνό χτυπήθηκε.