ΠΗΛΕΑΣ
Αλίμονο, πόσο κακή συνήθεια
υπάρχει στην Ελλάδα. Όταν νικά ο στρατός
και στήνει τρόπαια, το έργο δεν λογαριάζεται
εκείνων που κοπιάσανε, αλλά τη δόξα παίρνει
ο στρατηγός, που τίποτ᾽ άλλο δεν κατέχει
παρά να παίζει το κοντάρι, όπως χιλιάδες άλλοι,
κι όμως εκείνος είναι ο ξακουστός.
Κάποιοι τάχα σπουδαίοι στρογγυλοκάθονται
στην εξουσία
καταφρονώντας το λαό στη χώρα,
700κι ας μην αξίζουν τίποτα· μα οι άλλοι
είναι πολύ πιο ανώτεροι από δαύτους·
χρειαζόταν μόνο θέληση και τόλμη.
Έτσι κι εσύ κι ο αδερφός σου είστε περήφανοι
γιατί νικήσατε στην Τροία και φουσκώνετε
ακουμπώντας στα βάσανα και τους κόπους των άλλων.
Μα θα σε μάθω εγώ να μη θεωρείς
τον Πάρι εχθρό σου πιο επίφοβο
απ᾽ τον Πηλέα,
αν δεν χαθείς το γρηγορότερο απ᾽ αυτό το σπίτι
κι εσύ και η στείρα θυγατέρα σου, ειδαλλιώς
ο εγγονός μου θα τη διώξει σέρνοντάς την
710απ᾽ τα μαλλιά·
στείρα δαμάλα, δεν ανέχεται, η λεγάμενη
τις άλλες που γεννούν παιδιά, όταν αυτή δεν έχει.
Αν όμως η αφεντιά της κακοτύχησε,
άτεκνοι θα ᾽πρεπε να μείνουμε κι εμείς;
Εσείς οι δούλοι, λέω, τραβηχτείτε μακριά της,
για να δω αν κανείς θα μ᾽ εμποδίσει
να της λύσω τα χέρια.
(Στην Ανδρομάχη.)
Σήκω επάνω.
Εγώ, κι ας τρέμω, τους κόμπους των λουριών
θα τους λύσω.
(Της λύνει τα δεσμά. Στον Μενέλαο.)
Πώς λάβωσες, κακούργε, αυτά τα χέρια;
720Ταύρο ή λιοντάρι νόμισες πως σφιχτοδένεις;
Ή μήπως και φοβήθηκες
ότι θ᾽ αρπάξει το σπαθί να σε χτυπήσει;
(Στο παιδί.)
Μικρέ μου, έλα κοντά μου, να βοηθήσεις
να λύσω τα δεσμά της μάνας σου. Θα σε αναθρέψω
εγώ στη Φθία και θα γίνεις φοβερός
εχθρός για δαύτους.
(Στον Μενέλαο.)
Αν έλειπε από σας τους Σπαρτιάτες
η αξιοσύνη στο κοντάρι, η πείρα του πολέμου,
σε τίποτα δεν θα ᾽σαστε ανώτεροι
από κανέναν.
ΧΟΡΟΣ
Δεν τους κρατάς τους γέροντες με τίποτα
και δύσκολο
να φυλαχτεί κανείς απ᾽ τον θυμό τους.