ΜΗ. Ω Ζευ, ω Δίκη, κόρη του Διός, ω φως του Ήλιου!
765Τώρα θα συντρίψω, φίλες, τους εχθρούς, θα θριαμβεύσω·
πορεύομαι ήδη στου θριάμβου τον δρόμο.
Τώρα προσμένω να πληρώσουν οι εχθροί μου.
Τούτος ο άντρας, πάνω που πηγαίναμε να βουλιάξουμε,
πρόβαλε ωσάν λιμάνι για τα σχέδιά μου.
770Από αυτόν θα δέσω το παλαμάρι της πρύμης,
όταν βρεθώ στην πόλη και στον βράχο της Παλλάδας.
Τώρα θα σου φανερώσω το σχέδιό μου, αρχή και τέλος.
Μόνο μην περιμένεις λόγια χαράς.
Θα στείλω ένα δούλο στον Ιάσονα
775και θα του ζητήσω να έρθει να με δει.
Και όταν με το καλό θα ᾽ρθει, λόγια μειλίχια θα του πω:
πως τάχα έτσι σκέφτομαι κι εγώ, πως έπραξε άριστα
που με πρόδωσε για τον γάμο τον βασιλικό
και πως ό,τι αποφάσισε είναι για το καλό μας και είναι ορθό.
780Θα του ζητήσω ακόμα να μείνουν εδώ τα παιδιά
— όχι πως θ᾽ άφηνα ποτέ τα παιδιά μου σε γη εχθρική,
[να τα ταπεινώνουν οι εχθροί μου,]
το θέλω μόνο για να θανατώσω με δόλο την κόρη του βασιλιά.
Θα στείλω σ᾽ αυτήν τα παιδιά με δώρα στα χέρια,
785[να τα πάνε στη νύφη, να μην εξοριστούν από τούτη τη χώρα,]
λεπτότατο πέπλο και στεφάνι χρυσό.
Αν πάρει τα στολίδια και κοσμήσει το σώμα της,
κακό θάνατο θα λάβει, και αυτή και όποιος την αγγίξει.
Με τέτοιο φαρμάκι θα ποτίσω τα δώρα μου.
790Εδώ τελειώνουν τα λόγια.
Όμως σπαράζω με την πράξη που έχω να πράξω μετά.
Τα παιδιά μου θα τα σκοτώσω.
Αυτός που θα τα σώσει από τα χέρια μου δεν υπάρχει.
Συντρίμμια θα σωριάσω συθέμελα το σπίτι του Ιάσονα
και ύστερα θα φύγω από τη χώρα, μακριά 795
από τον φόνο των παιδιών που τόσο αγάπησα,
αφού θα έχω αποτολμήσει έργο ανοσιότατο.
Να γελούν μαζί μου οι εχθροί δεν αντέχεται, φίλες.
[Ό,τι είναι να γίνει ας γίνει.
Ποιό το κέρδος να ζω; Δεν έχω πατρίδα
ούτε σπίτι ούτε καταφυγή στη δυστυχία μου.]
800Έσφαλα όταν άφηνα το σπίτι του πατέρα μου
και πίστεψα τα λόγια ενός Έλληνα,
ενός που, αν θέλουν οι θεοί, θα πληρώσει.
Ούτε θα ξαναδεί ποτέ πια ζωντανά
τα παιδιά που έχει από μένα
805ούτε θ᾽ αποχτήσει άλλα παιδιά από τη νεόνυμφη σύζυγο
— άθλια εκείνη, άθλιο θάνατο ανάγκη να λάβει
από το δικό μου το φαρμάκι.
Κανείς να μην πιστέψει πως είμαι άπραγη και αδύναμη
ούτε ήσυχη. Ο τρόπος ο δικός μου είναι ο αντίθετος:
ανελέητη με τους εχθρούς, φίλη με τους φίλους.
810Μόνο τέτοιων ανθρώπων ο βίος αξιώνεται το μέγα κλέος.
ΧΟ. Μια και μοιράστηκες μαζί μου το σχέδιό σου,
εγώ, θέλοντας και να βοηθήσω εσένα
και τους νόμους των ανθρώπων να προασπίσω,
σε εξορκίζω να μην κάνεις αυτό που πας να κάνεις.
ΜΗ. Δεν γίνεται αλλιώς. Εσύ συγχωρείσαι να τα λες αυτά,
815γιατί δεν υποφέρεις όπως εγώ.
ΧΟ. Και θα μπορέσεις να θανατώσεις, γυναίκα, το σπλάχνο σου;
ΜΗ. Έτσι θα πληγωθεί ο άντρας μου όπως δεν πληγώθηκε ποτέ.
ΧΟ. Και εσύ θα γίνεις η πιο δυστυχισμένη γυναίκα.
ΜΗ. Ό,τι είναι να γίνει, ας γίνει. Όλα τα λόγια ώς την πράξη περιττά.
(Απευθύνεται σε μία από τις υπηρέτριες που τη συνοδεύουν.)
820Εσύ ωστόσο πήγαινε να φέρεις τον Ιάσονα
— όπου απαιτείται εμπιστοσύνη, εσένα έχω.
Μόνο μην πεις λέξη για τις αποφάσεις μου,
αν θες το καλό των κυρίων σου και είσαι γεννημένη γυναίκα.