ΚΡΕ. Να ξέρεις πως αυτή σου η ξεροκεφαλιά γρήγορα θα περάσει.
Και το πιο δυνατό σίδερο, το ψημένο απ᾽ τη φωτιά ολόγυρα σκληρό,
θα το δεις να ραΐσει και να σπάσει πιότερο από άλλο·
με κοντό χαλινάρι, ξέρω, τα αγριεμένα αλόγατα βαστούνται,
γιατί δεν στέκει να ᾽χει μεγάλ᾽ ιδέα εκείνος που ᾽ναι στον άλλον δούλος.
480Αυτή όμως το καλοήξερε τότε να μας βρίζει με το να παραβαίνει τους βαλμένους νόμους.
Κι είναι δεύτερη προσβολή —μια ήταν σαν το ᾽κανε— για τούτο κιόλας να καυχιέται
και να γελάει που το ᾽πραξε.
Εγώ βέβαια τώρα δεν είμαι άντρας, παρά ο άντρας είναι αυτή,
αν της περάσει αυτηνής να κάνει το θέλημά της ατιμώρητα.
Μα είτε της αδελφής μου είναι είτε και πιο στενή του αίματος συγγένισσά μου
απ᾽ όλους όσους φυλάει ο σπιτικός μας Ζευς, αυτή και η αδελφή της
δεν θα ξεφύγουνε την πιο χειρότερη μοίρα·
490γιατί κι εκείνη άλλο τόσο την κατηγοράω πως μελέτησε αυτόν τον τάφο.
Φωνάξετέ την εδώ τώρα, ότι την είδα μες στο σπίτι να μανίζει
έξω απ᾽ τα λογικά της.
Συχνά η ψυχή του ανθρώπου μπροστύτερα προδίνεται σαν κλέφτρα,
για τα άνομα που στα σκοτάδια κρυφογένονται,
αλλά και τ᾽ άλλο ίδια το μισώ, όταν κανείς που πιάστηκε στο κρίμα του απάνω
έπειτα θέλει να το παραστήσει ομορφύτερο.
ANT. Μήπως θέλεις να μου κάνεις πιο μεγαλύτερο, αφού μ᾽ έπιασες, παρά να με σκοτώσεις;
ΚΡΕ. Εγώ άλλο δεν θέλω, μ᾽ ετούτο τα ᾽χω όλα.
500ANT. Τί κάθεσαι λοιπόν; όπως κι εμένα κανέν᾽ από τα λόγια σου δεν μου είν᾽ ευχάριστο
και ποτέ δεν θα μ᾽ αρέσει — έτσι κι εσένα φυσικά τα δικά μου σ᾽ ενοχλούν.
Και πούθε θα μου ᾽ρχονταν τόση τιμή και δόξα,
παρά που έβαλα σε τάφο τον αυτάδελφό μου;
Όλοι τους εδώ θα το ᾽λεγαν πως καλό το βρίσκουνε,
αν δεν τους έδενε τη γλώσσα ο φόβος.
Έχουν οι βασιλιάδες κι άλλα πολλά που τους καλὄρχονται
και μπορούν να κάνουν και να λένε ό,τι θέλουν.

ΚΡΕ. (στον Κορυφαίο)
Μα άκουσε αυτό που θα σου πω· πως το μεγάλο πείσμα,
αυτό πρωτοσωριάζεται· και το σκληρό τ᾽ ατσάλι,
που το παράψησε η φωτιά, σαν το γυαλί ραγίζει.
Και τ᾽ αγριότερα άλογα, μικρό χαλιναράκι
βάζει σε τάξη. Και ποτές εκείνος που ᾽ναι δούλος
480δεν πρέπει να ᾽ν᾽ περήφανος. Μα ετούτη εδώ, και τότε
με πρόσβαλε, που πάτησε τον νόμο που ᾽χα βγάλει·
και τώρα κι άλλη προσβολή, για δαύτο να παινιέται
και να γελά που το ᾽καμε. Τότε δεν είμαι κι άντρας,
αλλ᾽ είναι αυτή, σα μείνουνε με δίχως τιμωρία
τέτοιες παρανομίες της. Αλλ᾽ είτε είν᾽ ανεψιά μου
είτε και πιο συγγένισσα κι απ᾽ όλους τους δικούς μου
που του σπιτιού ο θεός κρατά, κι ετούτη κι η αδερφή της
κακό θα βρούνε ριζικό. Γιατί βέβαια κι εκείνην
490κατηγορώ για την ταφή. Κι εδώ φωνάξετέ την.
Την είδα μέσα και προτού κι ήταν σα λυσσιασμένη·
Δεν ήξερε τί έκανε. Γιατί συχνά η ψυχή τους,
αυτών που μηχανεύουνε κακά μες στο σκοτάδι,
προδίδεται μονάχη της. Αλλά μισώ προπάντων
εκείνονα, π᾽ αφού πιαστεί στα κακουργήματά του,
με λόγια τότε προσπαθεί κι αυτά να τα στολίσει.
ΑΝΤ. Γυρεύεις άλλο τίποτε, παρά να με σκοτώσεις;
ΚΡΕ. Όχι· γιατί σαν έχω αυτό, μου φαίνεται όλα τα ᾽χω.
ΑΝΤ. Τότε λοιπόν τί κάθεσαι; γιατί και δεν μ᾽ αρέσει
500κανένα από τα λόγια σου, μηδέ και θα μ᾽ αρέσει·
και τα δικά μου βέβαια στενοχωρούν εσένα.
Μα δόξα μεγαλύτερη σαν πού μπορούσα νά ᾽βρω,
παρά στον τάφο βάζοντας τον φίλτατο αδερφό μου;
Κι αυτοί, που τώρα δεν μιλούν, θα μ᾽ επαινούσαν όλοι,
ο φόβος αν δεν κράταγε τη γλώσσα τους δεμένη.
Κι είν᾽ ένα από τα προνόμια τους πὄχουν οι βασιλιάδες,
πως ό,τι θέλουνε μπορούν να λένε και να κάνουν.