ΧΟΡ. Έλα κοντά μας, ω αφέντη της Δήλου, θεέ
που τον ορθόγκρεμο ορίζεις
βράχο του Κύνθου, έλα, Φοίβε, κι εσύ·
κι ω της Εφέσου κυρά, που σε ολόχρυσο
600μέσα ναό σε τιμούν οι Λυδές, έλα, ω έλα·
και η Αθηνά που κρατά την αιγίδα, της πόλης μας
νά ᾽ρθει η προστάτρα, η θεά της Αθήνας·
και του Παρνάσσιου του βράχου ο αφέντης κοντά μας, ο Διόνυσος
ο κωμαστής,
οπού σε Βάκχες Δελφίδες ανάμεσα
λάμπει στο φως των λαμπάδων.

ΚΟΡ. Όταν το ξεκίνημά μας ετοιμάζαμε για δω,
μας αντάμωσε η Σελήνη και σας παραγγέλνει αυτά·
σε Αθηναίους και σε συμμάχους στέλνει χαιρετίσματα·
610πρώτο αυτό· μα θύμωσε, είπε· γιατί ενώ σας ωφελεί
φανερά κι όχι με λόγια, εσείς της φέρνεστε άσκημα.
Σας οικονομά το μήνα μια τουλάχιστο δραχμή
για δαδί· όσοι βγαίνουν βράδυ, λένε «απόψε, βρε μικρέ,
για δαδί λεφτά μη δώσεις, κι είναι φεγγαροβραδιά».
Κι άλλα, λέει, καλά σας κάνει, κι όμως λαθεμένα εσείς
λογαριάζετε τις μέρες και τις σαλατιάζετε·
και γι᾽ αυτό τη φοβερίζουν οι θεοί κάθε φορά,
όταν άδειπνοι γυρίζουν πίσω σπίτι τους, γιατί
άλλαξε το ημερολόγιο και δεν έγινε γιορτή.
620Δούλοι μαρτυρούν και δίκες γίνονται, ενώ θα ᾽πρεπε
να θυσιάζετε· άλλες μέρες, που νηστεύουμε οι θεοί,
—πένθος για το Σαρπηδόνα ή ίσως για το Μέμνονα—
δώστου εσείς σπονδές και γέλια· κι έτσι απ᾽ τον Υπέρβολο,
ενώ του ᾽χε πέσει ο κλήρος να ᾽ναι ιερομνήμονας,
θεοί πήραν το στεφάνι, για να μάθει άλλη φορά
σύμφωνα με το φεγγάρι τις ημέρες να μετρά.