[4.87.2] Αν όμως, ενώ εγώ σας κάνω τέτοιες προτάσεις, σεις αποκριθείτε ότι δεν μπορείτε να τις δεχτείτε, ότι έχετε την αξίωση, επειδή έχετε φιλικά για μας αισθήματα, να μην ζημιωθείτε από μας για την αρνητική σας απάντηση, αν πείτε ότι η ελευθερία που σας προσφέρομε δημιουργεί κινδύνους και ότι σωστό είναι να προσφέρεται μόνο σ᾽ εκείνους που μπορούν να την δεχτούν, αλλά ότι δεν είναι δίκαιο να την επιβάλομε σε κάποιον παρά την θέλησή του, τότε, ας είναι μάρτυρές μου οι Θεοί και οι ήρωες του τόπου σας, ότι δεν μπόρεσα να σας πείσω πως ήρθα εδώ για καλό. Τότε θα προσπαθήσω να σας αναγκάσω, καταστρέφοντας την γη σας. [4.87.3] Δεν θα θεωρήσω ότι κάνω πράξη άδικη, γιατί θα την δικαιολογούν δύο ανάγκες. Ότι δεν πρέπει (αν αρνηθείτε να έρθετε με το μέρος μας, σεις που λέτε ότι είστε φίλοι μας) να ζημιώνονται οι Λακεδαιμόνιοι αφού θα εξακολουθείτε να πληρώνετε φόρο στην Αθήνα. Ότι δεν πρέπει σεις να σταθείτε εμπόδιο για ν᾽ αποτινάξουν τον ζυγό οι άλλοι Έλληνες. [4.87.4] Δεν θα ενεργούσαμε δίκαια χωρίς τους δύο αυτούς λόγους, ούτε θα είχαμε, εμείς οι Λακεδαιμόνιοι, την υποχρέωση να επιβάλομε την ελευθερία σ᾽ εκείνους που δεν την θέλουν αν δεν το απαιτούσε το γενικό συμφέρον. [4.87.5] Δεν επιδιώκομε να επιβάλομε την ηγεμονία μας, αλλά θέλομε, αντίθετα, να καταλύσομε την ηγεμονία των άλλων και θα αδικούσαμε τότε τους πολλούς αν, την στιγμή που πάμε να εξασφαλίσομε την ανεξαρτησία σε όλους, παραβλέπαμε το γεγονός ότι σεις εναντιώνεστε στα σχέδιά μας. [4.87.6] Σκεφθείτε τα καλά όλα αυτά και πάρτε την σωστή απόφαση ν᾽ αγωνισθείτε, για ν᾽ αρχίσετε, πρώτοι, την απελευθέρωση των Ελλήνων, για ν᾽ αποκτήσετε αιώνια δόξα. Έτσι οι περιουσίες σας δεν θα καταστραφούν και θα εξασφαλίσετε για την πολιτεία σας την καλύτερη φήμη».
[4.88.1] Αυτά, περίπου, είπε ο Βρασίδας και οι Ακάνθιοι, αφού προηγουμένως μίλησαν πολλοί υπέρ και κατά, έκαναν μυστική ψηφοφορία και η πλειοψηφία αποφάσισε να εγκαταλειφθεί η συμμαχία των Αθηναίων. Επηρεάστηκαν και από τα όσα πειστικά είχε πει ο Βρασίδας και από τον φόβο για την εσοδεία τους. Δέχτηκαν, λοιπόν, τον στρατό του, αφού, όμως, τον δέσμευσαν με τους ίδιους όρκους με τους οποίους οι Λακεδαιμόνιοι είχαν δεθεί προτού τον στείλουν στην εκστρατεία, δηλαδή ότι θα άφηναν αυτόνομες όλες τις πολιτείες τις οποίες θα έπειθε ο Βρασίδας να πάνε με το μέρος του. [4.88.2] Λίγο αργότερα αποστάτησε και η Στάγειρος, αποικία της Άνδρου. Αυτά έγιναν εκείνο το καλοκαίρι.
[4.89.1] Μόλις άρχισε ο επόμενος χειμώνας και καθώς οι επιχειρήσεις στην Βοιωτία είχαν ανατεθεί στους Αθηναίους στρατηγούς Δημοσθένη και Ιπποκράτη, έπρεπε ο Δημοσθένης να πάει με τα καράβια του στις Σίφες και ο Ιπποκράτης να βαδίσει στο Δήλιον. Αλλά έγινε λάθος στην ημέρα που έπρεπε και οι δύο να ξεκινήσουν. Πρώτος έφτασε ο Δημοσθένης στις Σίφες, έχοντας στα καράβια του Ακαρνάνες και πολλούς άλλους συμμάχους της περιοχής, αλλά δεν μπόρεσε να επιτύχει τίποτε, γιατί το σχέδιο προδόθηκε από τον Φωκέα Νικόμαχο από τον Φανοτέα, που το φανέρωσε στους Λακεδαιμονίους κι εκείνοι το μήνυσαν στους Βοιωτούς. [4.89.2] Επειδή ο Ιπποκράτης δεν είχε ακόμα φτάσει στο έδαφός τους για να τους δημιουργήσει αντιπερισπασμό, όλοι οι Βοιωτοί έτρεξαν να βοηθήσουν και πρόλαβαν να πιάσουν τις Σίφες και την Χαιρώνεια. Έτσι, όταν όσοι είχαν συνεννοηθεί με τους Αθηναίους κατάλαβαν το λάθος, δεν αποπειράθηκαν να δημιουργήσουν ταραχές μέσα στις πολιτείες.
[4.90.1] Ο Ιπποκράτης, αφού έκανε γενική επιστράτευση και των Αθηναίων και των μετοίκων και όσων ξένων παρεπιδημούσαν στην Αθήνα, έφτασε με καθυστέρηση στο Δήλιον, ενώ οι Βοιωτοί είχαν κιόλας φύγει από τις Σίφες. Αφού οργάνωσε στρατόπεδο, άρχισε να περιτειχίζει το Δήλιο με τον ακόλουθο τρόπο. [4.90.2] Πρώτ᾽ απ᾽ όλα έσκαψαν μια κυκλική τάφρο γύρω από το ιερό του Απόλλωνος. Με το χώμα που έβγαζαν κατασκεύασαν ένα προτείχισμα που το ενίσχυσαν με σταυρωτούς πασσάλους και κληματόβεργες που έκοβαν από τα γύρω αμπέλια. Πήραν και πέτρες και τούβλα από τα γύρω κτίρια που γκρέμιζαν, και μεταχειρίστηκαν ό,τι μπορούσαν για να υψώσουν το περιτείχισμα. Κατασκεύασαν και ξύλινους πύργους στα κατάλληλα σημεία και κυρίως εκεί όπου δεν υπήρχε χτιστός περίβολος του ιερού, γιατί η στοά που υπήρχε πριν, είχε γκρεμιστεί. [4.90.3] Άρχισαν να δουλεύουν την τρίτη μέρα μετά την αναχώρησή τους απ᾽ την Αθήνα. Εργάστηκαν όλη εκείνη την ημέρα και την τετάρτη και την πέμπτη ώς την ώρα του φαγητού. [4.90.4] Έπειτα, επειδή είχαν τελειώσει το μεγαλύτερο μέρος της εργασίας, το κύριο σώμα του στρατού έφυγε για να γυρίσει στην Αθήνα και βάδισε δέκα, περίπου, στάδια από το Δήλιον. Οι ψιλοί εξακολούθησαν να βαδίζουν, ενώ οι οπλίτες αποθέσαν τα όπλα τους και ξεκουράστηκαν. Ο Ιπποκράτης είχε μείνει στο Δήλιον για να οργανώσει την φρουρά και να συμπληρώσει, όπου έπρεπε, την οχύρωση.