ΗΡΑΚΛΗΣ
Χαίρε παλάτι μου και της εστίας κολόνες,
με ποιά χαρά στο φως ερχάμενος σας βλέπω!
Ω! τί συμβαίνει; τα παιδιά μου μπρος στο σπίτι
με νεκροστέφανα τα βλέπω στολισμένα
και τη γυναίκα μου μέσα σ᾽ ανδρώνε πλήθος
και τον πατέρα μου να κλαιν, ποιά δυστυχία;
Εμπρός να μάθω εδώ στεκάμενος σιμά των
530σαν τί καινούργια συμφορά ήρθε στο παλάτι.
ΑΜΦ. Ω πολυαγαπημένε μου, φως του πατρός σου,
μας ήρθες και στην ώρα που έπρεπεν εσώθης;
ΗΡΑ. Τί λέγεις; σε ποιά ταραχή έφθασα, ω πατέρα;
ΜΕΓ. Χανόμαστε!... Συ, ω γέροντα, συγχώρεσέ με
αν πρόλαβα να πω όσα συ έπρεπε να λέγεις·
τι ᾽ναι απ᾽ τους άντρες πιο αξιολύπητ᾽ η γυναίκα
και τα παιδιά μου θα σκοτώνονταν μαζί μου.
ΗΡΑ. Ω Απόλλωνα, με τί κακά προοίμια αρχίζεις!
ΜΕΓ. Πέθαναν τ᾽ αδέρφια μου κι ο γέρος πατέρας!
540ΗΡΑ. Και πώς; Σαν τί έκαμε ή σε ποιά μάχη εσκοτώθη;
ΜΕΓ. Τους σκότωσε ο νιος βασιλιάς της χώρας Λύκος.
ΗΡΑ. Σε πόλεμο ή βρίσκοντας άρρωστη την πόλη;
ΜΕΓ. Από στάση· κι είναι τώρ᾽ άρχων της Θήβας.
ΗΡΑ. Και τί φόβος σάς έπιασ᾽ εσέ και τον γέρο;
ΜΕΓ. Θα σκότωνε τον γέροντα, εμέ και τα τέκνα.
ΗΡΑ. Τί λέγεις; τί φοβήθηκε τα ορφανά τέκνα;
ΜΕΓ. Τον θάνατο του Κρέοντα μην εκδικήσουν.
ΗΡΑ. Και τί στολή είναι αυτή που πάει σε πεθαμένους;
ΜΕΓ. Τα βάλαμε για σάβαν᾽ αυτά της θανής των.
550ΗΡΑ. Κι έτσι θεν᾽ αποθνήσκατε με βία; ω! μαύρος!
ΜΕΓ. Φίλους δεν είχαμε κι εσέ νεκρό σ᾽ ελέγαν.
ΗΡΑ. Και πώς αυτή η απελπισιά για με σάς ήρθε;
ΜΕΓ. Έτσι μηνούσαν του Ευρυσθέα οι αγγελιοφόροι.
ΗΡΑ. Τί αφήσατε το σπίτι μου και την εστία;
ΜΕΓ. Με βία· και ρίξαν τον πατέρα σου απ᾽ το στρώμα.
ΗΡΑ. Ω! και δεν ντράπηκε τον γέρο ν᾽ ατιμάσει;
ΜΕΓ. Ντροπή λες; απ᾽ τη θεάν αυτή πολύ μακριά είναι.
ΗΡΑ. Τόσο, όταν έλειπα, μας σπάνιζαν οι φίλοι;
ΜΕΓ. Και ποιοί ᾽ναι φίλοι σε άνθρωπο δυστυχισμένο;
560ΗΡΑ. Και ξέχασαν τις μάχες μου με τους Μινύες;
ΜΕΓ. Δεν έχουν φίλους, ματαλέω, οι δυστυχισμένοι.