ΤΕΙ. Λοιπόν, πηγαίνω· έλα, παιδί, κι οδήγα.
ΟΙΔ. Ας σε πάρει απ᾽ εδώ· γιατί εμπροστά μου
μ᾽ ενοχλείς όσο στέκεις· κι αν θα φύγεις
δε θενα με σκοτίζεις παραπάνω.
ΤΕΙ. Θα φύγω, αφού θα πω για κείνα πού ηρθα
χωρίς να φοβηθώ το πρόσωπό σου,
γιατί εσύ δε μπορείς να με χαλάσεις.
Σου λέω λοιπόν· αυτός, που καιρό τώρα
450με φοβέρες ζητάς κι επικηρύττεις
για του Λαΐου το φόνο, είν᾽ εδώ μέσα,
που ενώ για ξένο μέτοικο τον έχουν,
ύστερα θα φανεί γνήσιος Θηβαίος
κι ούτε θενα χαρεί γι᾽ αυτή την τύχη·
μα αντίς που βλέπει τώρα, τυφλός τότε
κι αντίς πλούσιος, φτωχός θα παραδέρνει
στα ξένα, ψαχουλεύοντας μπροστά του
με το ραβδί το δρόμο του· κι ακόμα
θα βρεθεί να ᾽ναι των παιδιών του ο ίδιος
πατέρας κι αδερφός, και της γυναίκας
που τον γεννούσε κι άντρας της και γιος της
460κι ομοκοίτης και φονιάς του γονιού του.
Κι αυτά πήγαινε και σκέψου τα μέσα,
κι αν με βρεις πως σε γέλασα, λέε τότε
πως τίποτε από μαντική δε νιώθω.

ΤΕΙ. Φεύγω πια, και συ οδήγα με, παιδί μου.
ΟΙΔ. Να σ᾽ οδηγήσει. Εδώ στενάχωρο είσαι
εμπόδιο· αν φύγεις, θλίψη δεν αφήνεις.
ΤΕΙ. Φεύγω, λέγοντας όλα για όσα εδώ ήρθα,
άφοβος, τι από σε γραφτό δεν είναι
να χαθώ. Και σου λέω: Ο άντρας εκείνος
450που ζητάς με φοβέρες, και το φόνο
του Λάιου διαλαλώντας, είναι δω,
κι αν τον λεν ξένο, θα φανεί της Θήβας
γέννημα. Κι ούτε θα χαρεί για τούτο.
Γιατί το φως του θα γενεί μαυρίλα,
φτώχεια το βιος του, και στα ξένα, πλάνος,
με το ραβδί το δρόμο του θα ψάχνει.
Και των παιδιών του θα φανεί πατέρας
κι αδερφός, και της μάνας του και γιος της
κι άντρας, και του πατέρα του ομοκοίτης
460και φονιάς. Μέσα πήγαινε, και τούτα
συλλογίσου τα· κι αν σωστά δε βγούνε
να πεις τη μαντική πως δεν κατέχω.