Δίπλα τους ήρθε η θεά Αθηνά η αστραπόματη
και λόγια τούς είπε φτερωτά, για να τους δώσει θάρρος:
«Χαίρετε του Λυγκέα γενιά που μακριά φτάνει η φήμη του.
Τώρα ο Δίας, των μακαρίων θεών ο βασιλιάς, τη δύναμη σας δίνει
τον Κύκνο να σκοτώσετε και ν᾽ αφαιρέσετε τα ξακουστά του όπλα.
330Μα λόγο ακόμη ένα εσένα θα σου πω, απ᾽ όλους τους πολεμιστές ανώτερε:
μόλις στερήσεις τη γλυκιά ζωή απ᾽ τον Κύκνο,
κι αυτόν και τα όπλα του εκεί ν᾽ αφήσεις,
κι ο ίδιος τον ανθρωποφθόρο Άρη παραμόνεψε, καθώς θα έρχεται
εναντίον σου, κι όπου με τα μάτια σου τον δεις γυμνό απ᾽ την ασπίδα του
την πλουμιστή, εκεί με το αιχμηρό το δόρυ σου να τον πληγώσεις.
Και πάλι υποχώρησε, γιατί γραφτό δεν είναι
να πάρεις ούτε τ᾽ άλογα ούτε τα ξακουστά του όπλα.»
Έτσι είπε και μ᾽ ορμή η πιο λαμπρή απ᾽ τις θεές ανέβηκε στο δίφρο,
κι είχε στα χέρια της τ᾽ αθάνατα τη νίκη και τη δόξα.
340Τότε ο διογέννητος Ιόλαος
με φοβερή φωνή πρόσταξε τ᾽ άλογα. Κι εκείνα απ᾽ την κραυγή του
εύκολα σέρνανε το άρμα το ταχύ και σκόνιζαν την πεδιάδα.
Γιατί εντός τους η θεά Αθηνά ορμή τούς έδωσε η αστραπόματη
σείοντας την αιγίδα. Και γύρω η γη αντιβόησε.