320Τα πλούτη δεν πρέπει να τ᾽ αρπάζεις: αυτά που σου δίνει ο θεός πολύ καλύτερα είναι.
Γιατί ακόμη κι αν κανείς με των χεριών τη βία μεγάλο πλούτο αρπάξει
ή τον ληστέψει με τα λόγια του, καθώς πολλές φορές
συμβαίνει, όταν το κέρδος των ανθρώπων το μυαλό απατήσει
και την αιδώ η αδιαντροπιά την καταβάλλει,
εύκολα αυτόν τον αμαυρώνουν οι θεοί, τον οίκο του τον φθείρουν
και λίγο χρόνο ο πλούτος αυτόν ακολουθεί.
Όμοια κι εκείνος που κακό θα κάνει στον ικέτη ή τον ξένο του,
κι εκείνος που στην κλίνη του αδερφού του ανεβαίνει,
στο κρυφό κρεβάτι της συζύγου του, κάνοντας πράγματα ανάρμοστα,
330αυτός που απ᾽ αμυαλιά αδίκησε παιδιά ορφανά,
κι όποιος το γέροντα γονιό του στο κακό των γηρατειών κατώφλι
με λόγια σκληρά στεναχωρεί και βρίζει.
Μ᾽ αυτόν στ᾽ αλήθεια οργίζεται ο Δίας ο ίδιος και στο τέλος του
για τ᾽ άδικα τα έργα του όρισε σκληρή αμοιβή.
Μα εσύ εντελώς από τέτοια έργα την ανόητη ψυχή σου απομάκρυνε.
Να κάνεις κατά τη δύναμή σου θυσίες στους αθάνατους θεούς,
αγνά και καθαρά, και ωραία μεριά επάνω στους βωμούς να καις.
Άλλοτε με σπονδές να τους εξευμενίζεις και θυμιάματα,
και σαν πλαγιάζεις και σαν έρχεται το ιερό του ήλιου φως,
340για να ᾽ναι η καρδιά και ο νους τους ευμενείς για σένα,
και να μπορείς να παζαρεύεις τον κλήρο άλλων κι όχι άλλος το δικό σου.