Κι άλλοι μες σε κοφίνια κουβαλούσαν τα σταφύλια. Δίπλα τους
σειρά με κλήματα ήτανε χρυσή, του φρόνιμου Ήφαιστου έργο ξακουστό,
[άλλοι χορεύοντας στου αυλητή τους ήχους ο καθένας τους,]
που σειότανε στα φύλλα και στις ασημένιες βέργες,
300βαριά απ᾽ τα σταφύλια. Είχαν μαυρίσει πια εκείνα.
Άλλοι τα πάταγαν κι άλλοι το γλεύκος τράβαγαν. Άλλοι αγωνίζονταν
με γροθιές και με τραβήγματα. Άλλοι έπιαναν γοργοπόδαρους λαγούς,
άντρες κυνηγοί. Σκύλοι με δόντια κοφτερά πήγαιναν μπρος
με πόθο να τους πιάσουν, ενώ οι λαγοί ποθούσαν να ξεφύγουν.
Δίπλα σ᾽ αγώνα κόπιαζαν αρματοδρόμοι, για το βραβείο
είχαν μόχθο κι έριδα. Πάνω σε άρματα καλόδετα
ανεβασμένοι οι ηνίοχοι τ᾽ άλογα αμολούσαν τα γοργά,
τα ηνία χαλαρώνοντας. Και τ᾽ άρματα καλόφτιαχτα
πετάγανε με κρότο και μαζί οι τρύπες των τροχών βροντούσαν δυνατά.
310Κι ήταν ο αγώνας δίχως τελειωμό κι ούτε ποτέ τη νίκη τους
ολοκληρώνανε, μα δίχως να κριθεί έμενε το βραβείο.
Εμπρός τους, στο χώρο του αγώνα, κειτόταν έπαθλο τρίποδας μέγας,
χρυσός, του φρόνιμου Ήφαιστου έργο ξακουστό.
Γύρω στον κύκλο της ασπίδας έρεε ο Ωκεανός ωσάν πλημμυρισμένος,
που όλη την ασπίδα έκλεινε την πολυποίκιλτη. Στα μέρη του
κύκνοι φωνάζαν δυνατά καθώς ψηλά πετούσαν, μα οι πιο πολλοί
απάνω στο νερό κολύμπαγαν. Δίπλα χοροπηδούσαν ψάρια.
Έργο θαυμάσιο κι ο Δίας να το βλέπει ακόμη ο βαρύβροντος,
που με δική του θέληση έφτιαξε ο Ήφαιστος τη μεγάλη και στιβαρή ασπίδα,
320αφού με τις παλάμες τη συνάρμοσε. Και την ασπίδα τούτη
του Δία ο ρωμαλέος γιος ορμητικά την έσειε. Πάνω στο άρμα των αλόγων
πήδηξε, σαν αστραπή του αιγιδοφόρου Δία, του πατέρα,
ανάλαφρα βαδίζοντας. Ηνίοχός του ο Ιόλαος ο δυνατός
ανέβηκε στο δίφρο και το καμπύλο άρμα διεύθυνε.