[43] Ο Έρμωνας και ο Ζηνόθεμης, όπως και οι υπόλοιποι, ήταν ξαπλωμένοι στο ανάκλιντρο μαζί, όπως έχουμε ήδη πει, ο Ζηνόθεμης πιο πάνω κι ο Έρμωνας λίγο παρακάτω. Μπροστά τους ήταν σερβιρισμένα όλα τα άλλα ίσα, και τα παρέλαβαν ειρηνικά· η κότα όμως απ᾽ τη μεριά του Έρμωνα ήταν παχύτερη, επειδή έτσι, φαντάζομαι, έτυχε. Έπρεπε βέβαια και απ᾽ αυτές να πάρει ο καθένας τη δική του. Στο σημείο αυτό λοιπόν ο Ζηνόθεμης —και πρόσεχέ με πολύ, Φίλωνα, γιατί φτάσαμε ήδη μαζί στο κρισιμότερο σημείο των γεγονότων— ο Ζηνόθεμης, λέω, άφησε την κότα που ήταν μπροστά του και πήρε αυτήν που βρισκόταν μπροστά στον Έρμωνα, επειδή, όπως είπα, ήταν παχύτερη. Εκείνος όμως την άρπαξε από την άλλη μεριά, και δεν του επέτρεπε αυτή την απληστία. Ακολούθησε φασαρία, καθώς όρμησαν και άρχισαν να χτυπάνε ο ένας τον άλλο στο πρόσωπο με τις κότες τις ίδιες, και αρπάζοντας τους αντιπάλους τους από τις γενειάδες ζητούσαν βοήθεια, ο Έρμωνας από τον Κλεόδημο, και ο Ζηνόθεμης από τον Αλκιδάμαντα και τον Δίφιλο, ενώ οι υπόλοιποι πήραν το μέρος άλλοι του ενός κι άλλοι του άλλου, εκτός μόνο από τον Ίωνα· εκείνος προσπαθούσε να κρατήσει ουδετερότητα.
[44] Αυτοί λοιπόν είχαν αρπαχτεί στα χέρια και χτυπιούνταν, και ο Ζηνόθεμης αρπάζει από το τραπέζι ένα κύπελλο που βρισκόταν μπροστά στον Αρισταίνετο και το ρίχνει στον Έρμωνα,
μα τον στόχο εκείνον δεν βρήκε,
αλλά στράφηκε σ᾽ άλλη πλευρά,
κι άνοιξε του γαμπρού το κεφάλι στα δύο μ᾽ ένα γενναίο και βαθύ τραύμα. Ξεσηκώθηκε λοιπόν μεγάλη φασαρία από τις γυναίκες, και πετάχτηκαν μέσα στο πεδίο της μάχης οι περισσότερες, και ιδιαίτερα η μητέρα του νεαρού, μόλις είδε το αίμα. Φυσικά πετάχτηκε επάνω και η νύφη, επειδή φοβήθηκε γι᾽ αυτόν. Στο μεταξύ ο Αλκιδάμαντας θριάμβευσε συμμαχώντας με τον Ζηνόθεμη, καθώς τσάκισε χτυπώντας με το μπαστούνι του και το κεφάλι του Κλεοδήμου και το σιαγόνι του Έρμωνα, και σακάτεψε μερικούς υπηρέτες που επιχείρησαν να τους βοηθήσουν. Ωστόσο εκείνοι δεν οπισθοχώρησαν, αλλά ο Κλεόδημος με τεντωμένο δάχτυλο προσπαθούσε να βγάλει το μάτι του Ζηνόθεμη και να του κόψει τη μύτη δαγκώνοντάς την, ενώ ο Έρμωνας πέταξε από το ανάκλιντρο με το κεφάλι κάτω τον Δίφιλο, που κατέφτασε σύμμαχος του Ζηνόθεμη. [45] Τραυματίστηκε ακόμη και ο Ιστιαίος ο γραμματικός, που επιχείρησε να τους χωρίσει, καθώς δέχτηκε μια κλοτσιά στα δόντια από τον Κλεόδημο, ο οποίος τον πέρασε για τον Δίφιλο. Έπεσε λοιπόν ο καημένος κάτω «αίμα ξερνώντας», σύμφωνα με τον Όμηρό του. Όπως ήταν φυσικό, ταραχή και δάκρυα επικράτησαν παντού. Οι γυναίκες τσίριζαν αγκαλιάζοντας τον Χαιρέα, ενώ οι άλλοι προσπαθούσαν να τις καθησυχάσουν. Η μεγαλύτερη συμφορά απ᾽ όλες ήταν ο Αλκιδάμαντας, που από τη στιγμή που έτρεψε σε φυγή τους αντιπάλους του, άρχισε να χτυπάει όποιον έβρισκε μπροστά του. Και, να το ξέρεις καλά, πολλοί θα σωριάζονταν κάτω, αν δεν έσπαζε το μπαστούνι του. Εγώ πάλι στάθηκα όρθιος κοντά στον τοίχο και έβλεπα το καθετί χωρίς να ανακατεύομαι, μια και είχα διδαχτεί από τον Ιστιαίο πως είναι επικίνδυνο να προσπαθεί κανείς να χωρίσει τέτοιες καταστάσεις. Θα μπορούσες να δεις Λαπίθες και Κενταύρους, τραπέζια να αναποδογυρίζουν και αίμα να χύνεται και κύπελλα να εκσφενδονίζονται.