Συχνά η τιμή από αγώνες ένδοξους [στρ. γ]
έχει, Θειαίε, ακολουθήσει
τη γενιά της μητέρας σου την πολυοξάκουστη,
με τη βοήθεια των Χαρίτων
και των Τυνδαριδών·
40που αν ήμουν του Θρασύκλου και του Αντία συγγενής,
άξιος μες στο Άργος θα ᾽μουνα
να περπατώ μ᾽ όχι κατεβασμένα μάτια·
γιατί του Προίτου η αλογοθρόφα πόλη αυτή
με πόσες έχει αναγαλλιάσει νίκες,
που πήραν στης Κορίνθου τους μυχούς
και, τέσσερις, από τους Κλεωναίους αγωνοδίκες.

Από τη Σικυώνα ασημωμένοι γύρισαν [αντ. γ]
με κύπελλα κρασιού κι από την Πελλήνη
με ριχμένες στους ώμους χλαίνες μαλακές·
45και ποιός μπορεί —θενά ᾽θελε μακρύτερο καιρό—
να λογαριάσει τον αμέτρητο χαλκό
που Κλείτορας, Τεγέα και των Αχαιών
οι ψηλόχτιστες πόλεις και το Λύκαιο,
έπαθλα, στον ιππόδρομο του Δία, είχαν ορίσει
για όποιον με των ποδιών και των χεριών τη δύναμη
θενά ᾽ταν άξιος για να κερδίσει.

Μα αφού ήρθε ο Κάστορας μαζί [επωδ. γ]
50με τον αυτάδερφό του Πολυδεύκη
στα σπίτια του Παμφάη να φιλοξενηθούν,
θαύμα δεν είναι αν το ᾽χει στο αίμα της
αυτή η γενιά παράξιους αθλητές να βγάζει·
γιατί της Σπάρτης οι Πολιούχοι της τρανής,
μαζί με τον Ερμή και με τον Ηρακλή,
τη λαμπρή μοίρα των αγώνων κυβερνούνε,
τους δίκιους τους ανθρώπους έχοντας
στην έγνοια τους ξεχωριστά·
και ξέρουνε οι θεοί την πίστη να κρατούνε.