ΔΗΙ. Μη, σε ξορκίζω στο Θεό που αστράφτει
ψηλ᾽ απ᾽ τις σύδεντρες πλαγιές της Οίτης,
μην κρύβεις την αλήθεια, και δεν έχεις
να κάμεις με μια ανόητη γυναίκα,
μηδέ που να μη ξέρει πως είν᾽ έτσι
τ᾽ ανθρώπινα πλασμένα από τη φύση,
440να μην ευχαριστιούνται όλο στα ίδια.
Στον έρωτα όποιος θέλει, σαν πυγμάχος,
να του σταθεί αντικρύ, δε θα ᾽χει γνώση·
γιατ᾽ αυτός κυβερνά, όπως του αρέσει,
και τους θεούς και μένα και γιατί όχι
κι όποιαν άλλη γυναίκα σαν κι εμένα.
Ώστ᾽ αν είχα παράπονο του αντρός μου,
που έπεσε στην αρρώστια αυτή, θενά ᾽ταν
μεγάλη τρέλα, είτε κι αυτής της νέας
της αφορμής ενός κακού, που εμένα
καμιά ατιμία ή προσβολή δε φέρνει.
Δεν είν᾽ αυτό· μ᾽ αν σ᾽ έχει μάθει εκείνος
να λες αυτά τα ψέματα, δεν πήρες
450καθόλου ωραίο μάθημα· κι αν πάλι
αφ᾽ εαυτού σου είσ᾽ έτσι μαθημένος,
ενώ θες να φανείς καλός στον άλλο,
θα βρεθείς μόνο πονηρός πως είσαι.
Πες λοιπόν όλη την αλήθεια· σκέψου
τί στίγμα για έναν ελεύθερο άνθρωπο είναι
να τον λεν ψεύτη· γιατί μην πιστέψεις
πως είναι τρόπος να κρυφτείς· πολλοί ᾽ναι
που σ᾽ άκουσαν και που θα μαρτυρήσουν.
Μα κι ούτε να φοβάσαι θα ᾽χες δίκιο·
γιατί το να μη μάθω την αλήθεια
αυτό θα με δυσαρεστούσε, ενώ
τί κακό θα ᾽ταν να την ξέρω; μήπως
δεν είναι ο Ηρακλής αυτός, που κι άλλες
460αμέτρητες γυναίκες πήρε ως τώρα;
κι όμως ποτέ δεν άκουσε καμιά των
ή κακό λόγο ή προσβολή από μένα·
το ίδιο κι αυτή, ουδ᾽ αν ακόμη εκείνος
θα ᾽λιωνε απ᾽ την αγάπη της· γιατί άμα
την είδα εγώ, βαθιά συμπόνια πήρα,
που ρήμαξε η ομορφιά της τη ζωή της
και χάλασε και σκλάβωσε άθελά της
η άμοιρη την πατρίδα της. Μ᾽ ας πάνε
όπως τα πάει το ρέμ᾽ αυτά· σε σένα
μόνο θέλω να πω, να φυλάς γι᾽ άλλους
τις πονηριές σου αυτές, αλλά σε μένα
πάντα να λες μονάχα την αλήθεια.
ΧΟΡ. Άκου της, που σου λέει σωστά· δε θα ᾽χεις
470να παραπονεθείς μ᾽ αυτήν κατόπι
και μαζί της κι εγώ θα σ᾽ το ᾽χω χάρη.