[19.1] Ο Δαρείος ενθαρρύνθηκε ακόμη περισσότερο, επειδή καταλόγισε δειλία στον Αλέξανδρο για την επί πολύν χρόνο καθυστέρησή του στην Κιλικία. [19.2] Η καθυστέρηση όμως αυτή οφειλόταν σε αρρώστια, για την οποία άλλοι λένε ότι προήλθε από κούραση, άλλοι πάλι ότι προσβλήθηκε επειδή λούστηκε στα παγωμένα νερά του Κύδνου. [19.3] Κανένας γενικά γιατρός δεν τολμούσε να του προσφέρει βοήθεια, αλλά νομίζοντας ότι ο κίνδυνος ήταν μεγαλύτερος από κάθε παροχή βοήθειας, φοβούνταν μήπως, αν αποτύχαιναν, κατηγορούνταν από τους Μακεδόνες. [19.4] Ο Φίλιππος όμως ο Ακαρνάνας έβλεπε ότι η κατάσταση της υγείας του ήταν άσχημη· έτσι, βασιζόμενος στη φιλία του με τον Αλέξανδρο και θεωρώντας απαράδεκτο εάν δεν συμμεριζόταν τον κίνδυνο με τον Αλέξανδρο βοηθώντας τον με όλες τις γνώσεις του και στέκοντας στο πλευρό του, ετοίμασε φάρμακο και, καθώς εκείνος βιαζόταν να γίνει καλά για τον πόλεμο, κατόρθωσε να τον πείσει να το ανεχθεί και να το πιει. [19.5] Στο μεταξύ, του έστειλε γράμμα ο Παρμενίων από το στρατόπεδο, συνιστώντας του να προφυλαχθεί από τον Φίλιππο, επειδή τάχα είχε εξαγοραστεί από τον Δαρείο να σκοτώσει τον Αλέξανδρο, με αντάλλαγμα μεγάλες δωρεές και γάμο με την κόρη του. Ο βασιλιάς, αφού διάβασε το γράμμα, το έβαλε κάτω από το μαξιλάρι του χωρίς να το δείξει σε κανέναν από τους φίλους του. [19.6] Και όταν ήρθε η στιγμή και μπήκε μέσα με τους φίλους του βασιλιά ο Φίλιππος, φέρνοντας το φάρμακο μέσα σε μια κύλικα, ο Αλέξανδρος του έδωσε το γράμμα, ενώ ο ίδιος πήρε το φάρμακο χωρίς κανένα δισταγμό και καμιάν υποψία. [19.7] Το αποτέλεσμα ήταν να παρουσιαστεί ένα θέαμα παράξενο σαν σε θέατρο, ο ένας να διαβάζει και ο άλλος να πίνει. Έπειτα αλληλοκοιτάχτηκαν, όχι όμως με τον ίδιο τρόπο· ο Αλέξανδρος με πρόσωπο χαρούμενο που έδειχνε προς όλους την εύνοια και εμπιστοσύνη του προς τον Φίλιππο, [19.8] εκείνος ξαφνιασμένος από τη συκοφαντία και τη μια επικαλούμενος τους θεούς και σηκώνοντας τα χέρια στον ουρανό, την άλλη πέφτοντας στο κρεβάτι και ζητώντας από τον Αλέξανδρο να διατηρήσει την καλή του διάθεση και να στηρίζεται σ᾽ αυτόν. [19.9] Γιατί στην αρχή το φάρμακο επέδρασε δυνατά στο σώμα, σαν να ώθησε μακριά και έσβησε εντελώς τη δύναμή του, ώστε να χαθεί η φωνή του και οι αισθήσεις του γενικά να μη λειτουργούν, αφού λιποθύμησε. [19.10] Αλλά με τη βοήθεια του Φιλίππου συνήλθε γρήγορα και, αφού έγινε καλά, παρουσιάστηκε στους Μακεδόνες, οι οποίοι δεν έπαυσαν να ανησυχούν πριν να τον δουν.