ΙΑ. Πρέπει, όπως βλέπω, να φανώ αγορητής όχι αδέξιος
και όπως ο καλός ο τιμονιέρης του καραβιού,
ξεδιπλώνοντας μόνο άκρη άκρη τα πανιά,
525να ξεφύγω, γυναίκα, από τη λαίλαπα
της αφόρητής σου φλυαρίας.
Εγώ λοιπόν, επειδή επύργωσες τόσο
την ευγνωμοσύνη που σου οφείλω,
λέω πως ο μόνος από τους θεούς και τους ανθρώπους
που μ᾽ έσωσε σ᾽ εκείνο το ταξίδι ήταν η Κύπρις.
Εσύ είσαι ασφαλώς οξυδερκής,
530όμως θα έφερνε ίσως φθόνο, αν άρχιζα να λέω
πώς ο Έρωτας με τα αλάθευτά του βέλη
σε ανάγκασε να σώσεις το κορμί μου.
Ωστόσο δεν θα επιμείνω σε αυτό.
Όπου λοιπόν με ωφέλησες, καλώς εγένετο.
535Όμως, σώζοντάς με, πιο πολλά πήρες παρά έδωσες,
όπως θα καταδείξω εγώ. Το πρώτο:
ζεις σε γη ελληνική και όχι βάρβαρη·
γνώρισες τί εστί δικαιοσύνη και τί θα πει
να ισχύουν οι νόμοι, και όχι η αυθαιρεσία της βίας.
Η Ελλάδα ολόκληρη έμαθε για τη σοφία σου
540και απόχτησες όνομα. Αν ζούσες στα πέρατα της γης,
κανείς δεν θα μιλούσε για σένα. Εγώ πάντως
ούτε χρυσάφι να έχω στο σπίτι μου θα ᾽θελα
ούτε να τραγουδήσω πιο ηδονικά και από τον Ορφέα,
αν είναι να μην ακουστεί η ευτυχία μου.
545Αυτά είχα να σου πω για τους μόχθους μου
— την αναμέτρηση την προκάλεσες βέβαια εσύ.
Για όσα τώρα μου καταμαρτυρείς για τον βασιλικό μου γάμο,
εδώ θα σου αποδείξω πρώτον ότι φάνηκα σοφός,
έπειτα σώφρων και, τέλος, για σένα
550και για τα παιδιά μου μέγας φίλος — ηρέμησε!
Όταν έφθασα εδώ από τη γη της Ιωλκού
σέρνοντας μαζί μου πολλές συμφορές ακαταμάχητες,
θα μπορούσε να βρεθεί για μένα εύρημα ωραιότερο απ᾽ αυτό,
να παντρευτώ —ένας εξόριστος!— την κόρη του βασιλιά;
555Όχι βεβαίως γι᾽ αυτό που πονάει εσένα,
επειδή δεν με έθελγε το κρεβάτι σου
και με είχε συνεπάρει ο πόθος για τη νέα νύφη,
ούτε γιατί το είχα καημό
να αναμετρηθώ με άλλους στην πολυτεκνία
— μου φτάνουν τα παιδιά που αποχτήσαμε, παράπονο δεν έχω.
Ο πρώτιστος λόγος ήταν για να έχουμε καλή ζωή
560και να μη στερούμαστε, επειδή έχω μάθει πια
ότι τον φτωχό φίλο τον αποφεύγουν οι πάντες.
Έπειτα, ήθελα να μεγαλώσω τα παιδιά μου
όπως άξιζε στο σπίτι μου,
να χαρίσω αδελφούς στα παιδιά που έχω από σένα,
να τα έχω όλα το ίδιο, να τα ενώσω σε ένα γένος
565και να ζήσω ευτυχισμένος. Εσύ τί τα θες τα παιδιά;
Για μένα θα είναι κέρδος με τα παιδιά που θα έρθουν
να βοηθήσω αυτά που βρίσκονται ήδη στη ζωή.
Ήτανε μήπως κακό αυτό που σκέφτηκα;
Δεν θα το έλεγες ούτε εσύ, εάν δεν σε πονούσε το κρεβάτι.
Έχετε ωστόσο φτάσει σε τέτοιο σημείο οι γυναίκες
570ώστε, αν πηγαίνει πρύμα το πλάγιασμα,
αισθάνεσθε πανευτυχείς, αν όμως
συμβεί και ατυχήσετε κάπως στο κρεβάτι,
ό,τι πιο ωραίο και γοητευτικό
γίνεται για σας το πιο μισητό.
Έπρεπε οι άνθρωποι να αποχτούν παιδιά με άλλο τρόπο
και το γένος των γυναικών να μην υπάρχει. Και τότε
575δεν θα υπήρχε στον κόσμο κανένα κακό.
ΧΟ. Ιάσονα, εστόλισες θαυμάσια τον λόγο σου,
όμως για μένα, όσο και αν εκπλαγείς,
έχεις άδικο όταν προδίδεις τη γυναίκα σου.