Κοντή ᾽ναι η ανάσα μου όλες να ιστορώ [στρ. β]
τις δόξες, πὄλαχαν στην άγια του Άργους γη·
20κι ο κόρος των ανθρώπω είναι βαρύς
μ᾽ αυτόν ν᾽ αντικριστείς.
Μα σήκωσε τη λύρα την καλλίχορδη
και στα παλαίσματα το νου σου γύρνα·
ο χάλκινος ο αγώνας τους λαούς καλεί
στη βουθυσία της Ήρας,
εκεί που τ᾽ άθλα κρίνουνται μπρος σ᾽ όλους
κι όπου ο Θειαίος του Ουλία το παιδί
βρήκε, νικώντας δυο φορές,
τη λησμονιά απ᾽ τους γόνιμούς του μόχτους.

25Μα κι άλλη φορά νίκησε [αντ. β]
τη μαζεμένη Ελλάδα στην Πυθώ
και με την τύχη συνοδειά πηγαίνοντας
πήρε στεφάνια στη Νεμέα και τον Ισθμό
κι έδωσε των Μουσών δουλειά, να οργώνουμε,
νικώντας τρεις φορές στου πόντου τις ποριές
και τρεις στα τιμημένα ισιώματα
με του Άδραστου το θεσμό.
Ω Δία πατέρα, όσα η καρδιά του λαχταρά,
το στόμα του σωπαίνει·
μα κι αν την τόλμη παίρνει αυτή,
30τη χάρη δε ζητά
χωρίς καρδιά στους μόχτους γυμνασμένη.

Τα ξέρει αυτά που ψάλλω κι ο θεός [επωδ. β]
κι όσοι αγωνίζονται για τις κορφές
των πιο μεγάλων άθλων·
κι είναι στην Πίσα που ίδρυσε ο Ηρακλής
τον πρώτο απ᾽ όλους τους αγώνες.
Μα όμως γλυκιές φωνές, σαν προανάκρουσμα,
δυο φορές τώρα το Θειαίο πανηγυρίσανε
στις μεγάλες γιορτές των Αθηναίων
35και δυο φορές της ελιάς ήρθεν ο καρπός
στης Ήρας το λαό το δοξασμένο,
μες σ᾽ ομορφογραμμένους αμφορείς
από άσπρο χώμα στη φωτιά ψημένο.