ΚΟΡ. Μπρος λοιπόν κι ας μην αργούμε· μπρος, τσιμπιές και δαγκωνιές!
Ε ταξίαρχε! Η δεξιά μας πτέρυγα να προχωρεί.
ΕΥΕ. Αχ, αυτό ήταν· πού να φύγω ο δύστυχος; ΠΙΣ. Γιά στάσου, βρε.
ΕΥΕ. Τί; Για να με τεταρτιάσουν; ΠΙΣ. Και πώς σκέφτεσαι απ᾽ αυτά
να ξεφύγεις; ΕΥΕ. Μήπως ξέρω; ΠΙΣ. Γιά άκου εμένα· πρέπει εδώ
μένοντας ν᾽ αγωνιστούμε τα τσουκάλια αδράχνοντας.
ΕΥΕ. Τί θα κάμουν τα τσουκάλια; ΠΙΣ. Η κουκουβάγια, το πουλί
της Παλλάδας, δε ζυγώνει σα δει χύτρες, το προϊόν
της Αθήνας. ΕΥΕ. Ναι, μα τ᾽ άλλα; τα καρφονυχάτα; ΠΙΣ. Νά,
360μπήξε μπρος σου αυτή τη σούβλα. ΕΥΕ. Για τα μάτια μου όμως τί;
ΠΙΣ. Μια ξιδιέρα ή μια σκουτέλα βάλε μπρος τους για σκεπή.
ΕΥΕ. Γεια σου, τετραπέρατέ μου· τί έμπνευση στρατηγική!
Ούτε κι ο Νικίας δεν έχει τέτοιο θηλυκό μυαλό.
ΚΟΡ. Μπρος, αέρα, μπρος, τα ράμφη χαμηλά, και γρήγορα!
Τράβα, τσίμπα, χτύπα, γδέρνε· πρώτα το τσουκάλι· μπρος!
ΤΣΑ., μπαίνοντας στη μέση.
Δίχως, βρε, να σας πειράξουν, παλιοζωντανά, γιατί
πάτε να χαλάσετε έτσι δυο άντρες, να τους σκίσετε,
που ᾽ναι απ᾽ τη φυλή μου και είναι της γυναίκας μου γενιά;
ΚΟΡ. Να τους σπλαχνιστούμε; ουδ᾽ όσο κι ένα λύκο· ποιόν εχθρό
370έχουμε χειρότερο άλλον, για να εκδικηθούμ᾽ εμείς;
ΤΣΑ. Κι αν από φυλή εχθρική ᾽ναι, μα έχουν γνώμη φιλική,
κι ήρθανε να σας διδάξουν κάτι που είναι χρήσιμο;
ΚΟΡ. Πώς μπορούν να μας διδάξουν κάτι χρήσιμο, καλή
οδηγία να δώσουν, που ήταν των παππούδων μας εχθροί;
ΤΣΑ. Από τους εχθρούς μαθαίνουν οι έξυπνοι· η προφύλαξη
διώχνει πέρα τους κινδύνους· τούτο δε μαθαίνεται
απ᾽ το φίλο, ενώ ο εχθρός σου σ᾽ αναγκάζει να το βρεις.
Νά! Τα κράτη απ᾽ τους εχθρούς τους κι όχι από τους φίλους τους
μάθανε να χτίζουν κάστρα, πύργους, πλοία πολεμικά·
380κι έτσι σώζουν τα παιδιά τους και τα σπίτια και το βιος.
ΚΟΡ. Ναι, ν᾽ ακούσουμε μπορούμε πρώτα τί έχουν να μας πουν·
ίσως κάτι βγει· μαθαίνεις, φυσικά, κι απ᾽ τους εχθρούς.
ΠΙΣ., στον Ευελπίδη.
Φαίνεται, έπεσε ο θυμός τους. Πίσω λίγα βήματα.
ΤΣΑ., στο Χορό.
Δίκιο· μα και για δικιά μου χάρη να το κάμετε.
ΚΟΡ. Και σε τίποτ᾽ άλλο ως τώρα κόντρα δε σου πήγαμε.