7. Σκυτεύς

ΜΗΤΡΩ
Κέρδων, ἄγω σοι τάσδε τὰς γ[υνάς, εἴ] τι
τῶν σῶν ἔχεις αὐτῇσιν ἄξιον δεῖξαι
χειρέων νοῆρες ἔργον. ΚΕΡΔΩΝ. οὐ μάτην, Μητροῖ,
ἐγὼ φ[ι]λ‹έ›ω σε. ταῖς γυναιξὶν οὐ θήσεις
5 τὴν μέζον᾽ ἔξω σανίδα; Δριμύλῳ φωνέω·
πάλιν καθεύδεις; κόπτε, Πίστε̣, τὸ ῥύγχος
αὐτοῦ, μέχρις τὸν ὕπνον ἐκχέῃ πάντα·
μᾶλλον δὲ τὴν ἄκανθα[ν] ὡς ἔχ[ε]ι †καληι†
ἐκ τοῦ τραχήλου δῆσο[ν —εἶ]α δή, [. . . . .]ψ,
10 κίνει ταχέως τὰ γοῦνα μέζον [
τρίβειν ψοφεῦντα νουθ[ετημάτων] τῶνδε.
νῦν ἔκ μιν αὐτὴν λε[. . . . . . . . . . λαμπ]ρύνεις;
κ.[. . . . . .] σευ τὴν [ . . . . . . . . . .]ψήσω.—
ἕζεσ[θ]ε̣, Μητροῖ. Πίστ[ε, . . . . . . . . .]ιξας
15 πυργῖδα — μὴ τὴν ὧδε [. . . . . . . . . .]ν—
τὰ χρήσιμ᾽ ἔργα τοῦ τρ[. . . . . . . . . .]ος
ταχέως ἔνεγκ᾽ ἄνωθ[εν . . . . . . . Μη]τροῖ·
οἷ᾽ ἔργ᾽ ἐπόψεσθ᾽. ἡσυχῆ [. . . . . . . . .]ον·
τὴν ‹σ›αμβαλούχ̣ην οἶγ[ε . . . . . . .] πρῶτον.
20 Μητροῖ, τελέων ἄρη[ρε . . . . . .]εων ἴχνος·
θηεῖσθε χὐμε[ῖ]ς, ὦ γυ[ναῖκες· ἡ πτ]έρνη
ὁρῆθ᾽ ὅπως πέπηγε χ[ὤτι σ]φηνί[.σκ]οις
ἐξηρτίωται πᾶσα, κο[ὐ τ]ὰ μὲν κ[αλ]ῶς,
τὰ δ᾽ οὐχὶ καλῶς, ἀλλὰ πα[ν]τ᾽ ἴσαι χ[εῖρε]ς.