Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας
Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7
ΘΟΥΚΥΔΙΔΗΣ
Ἱστορίαι (3.114.1-3.115.6)
[3.114.1] Μετά απ᾽ αυτά, αφού έδωσαν στους Αθηναίους το ένα τρίτο από τα λάφυρα, μοίρασαν τα άλλα μεταξύ τους οι διάφορες πολιτείες. Τα λάφυρά τους οι Αθηναίοι τα φόρτωσαν σε καράβι αλλά τους τα κυρίεψε ο εχθρός στην επιστροφή. Τις τριακόσιες πανοπλίες που βρίσκονται, σήμερα, στα ιερά της Αττικής τις ξεχώρισαν για τον Δημοσθένη που τις πήρε μαζί του γυρίζοντας στον Πειραιά. Μετά από τέτοια επιτυχία η επιστροφή του ήταν πιο εύκολη παρά μετά την συμφορά της Αιτωλίας. [3.114.2] Τα είκοσι αθηναϊκά καράβια γύρισαν στην Ναύπακτο. Όταν έφυγαν οι Αθηναίοι και ο Δημοσθένης, οι Ακαρνάνες, και οι Αμφιλόχιοι έκαναν ανακωχή με τους Αμπρακιώτες και τους Πελοποννησίους που είχαν καταφύγει στον Σαλύνθιο και στους Αγραίους και τους άφησαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους από τους Οινιάδες, όπου τους είχε μεταφέρει ο Σαλύνθιος. [3.114.3] Αργότερα οι Ακαρνάνες και οι Αμφιλόχιοι έκαναν εκατόχρονη ειρήνη με τους Αμπρακιώτες. Οι όροι της ειρήνης ήσαν οι ακόλουθοι. Ούτε οι Αμπρακιώτες είχαν υποχρέωση να βοηθούν τους Ακαρνάνες στις εκστρατείες τους εναντίον των Πελοποννησίων, ούτε οι Ακαρνάνες να βοηθούν τους Αμπρακιώτες στις εκστρατείες τους εναντίον των Αθηναίων. Θα βοηθούσαν ο ένας τον άλλον για να υπερασπίζονται την χώρα τους. Οι Αμπρακιώτες επιστρέψαν όσους ομήρους και όσα μέρη της Αμφιλοχίας είχαν και ανάλαβαν την υποχρέωση να μην βοηθούν το Ανακτόριο που ήταν εχθρός των Ακαρνάνων. [3.114.4] Αφού τα συμφώνησαν αυτά, τέλειωσε ο πόλεμος μεταξύ τους. Αργότερα, όμως, οι Κορίνθιοι έστειλαν δική τους φρουρά στην Αμπρακία, τριακόσιους οπλίτες, με αρχηγό τον Ξενοκλείδα του Ευθυκλέους. Έφτασαν εκεί από στεριά με μεγάλες δυσκολίες. Αυτά για την Αμπρακία. |