9. ΒΟΥΚΟΛΙΑΣΤΑΙ: ΔΑΦΝΙΣ ΚΑΙ ΜΕΝΑΚΛΑΣ

Άρχισε, Δάφνι, να μας πεις βουλικό τραγούδι,
άρχισε πρώτος, κι ύστερα μας τραγουδεί ο Μενάλκας·
βάλετε τα μοσχάρια σας κατ᾽ από τις γελάδες,
βάλετε και τους ταύρους σας στις άγονες ακόμα.
Εκείν᾽ ας βόσκουνε μαζί στα φυλλωμένα χόρτα
χωρίς να ξεμακραίνονται καθόλου απ᾽ το κοπάδι
5και συ τραγούδι αρχίνησε, βουλικό τραγούδι,
κι έπειτ᾽ αποκρινάμενος τραγούδι ας πει ο Μενάλκας.

ΔΑΦΝΙΣ
Το μουγκρητό του μοσχαριού γλυκό, και της γελάδας,
και της φλογέρας η λαλιά γλυκιά, και του βουκόλου·
όλα γλυκά, κι εγώ γλυκά, γλυκά θα τραγουδήσω.
Εκεί κοντά στη ρεματιά που ᾽χει το κρύο νεράκι
έστησα το κρεβάτι μου κι έστρωσα απάνω στρώμα
10μ᾽ άσπρες και μαλακές προβιές από γελάδες άσπρες,
που ο λίβας μού τις γκρέμισεν από ψηλή ραχούλα
ενώ βοσκούσαν κι έτρωγαν της κουμαριάς τα φύλλα.
Τη φλόγα του καλοκαιριού τόσο τη λογαριάζω,
όσο τα λόγια των γονιών ο ερωτοχτυπημένος.

Τέτοια μας ετραγούδησεν ο Δάφνις ο βουκόλος
και τέτοια αποκρινάμενος τραγούδησ᾽ ο Μενάλκας.