Συχνά-πυκνά το χρώμα μου κιτρίνιζε σα θράψος,
έπεφταν αναρίθμητες της κεφαλής μου οι τρίχες
90κι εκόλλησε το δέρμα μου στα κόκκαλα μου απάνω.
Και πού δεν πήγα η δύστυχη γυρεύοντας να γιάνω,
και ποιά γερόντισσ᾽ άφησα που ξέρει να ξορκίζει;
Τίποτα δε μ᾽ αλάφραινε κι έλιωνα με το χρόνο.

Πες μου, Σελήνη, πες μου το πώς μου ᾽γεννήθη η αγάπη.

Κι εκάλεσα τη σκλάβα μου κι άνοιξα την καρδιά μου.
95«Θέστυλι, βρες μου γιατρικό στη φοβερή μου αρρώστια.
Ο Δέλφις την ταλαίπωρη όλη δική του μ᾽ έχει·
μα στην παλαίστρα πήγαινε και παραμόνευε τον·
εκεί συχνά πηγαίνει αυτός, εκεί τ᾽ αρέσει να ᾽ναι».

Πες μου, Σελήνη, πες μου το πώς μου ᾽γεννήθη η αγάπη.

100«Κι όταν μονάχο τον ιδείς γνέψε του να σιμώσει,
και πες του πως τονε καλώ και φέρε τον στο σπίτι».
Έτσ᾽ είπαμε· κι επήγε αυτή και μου ᾽φερε το Δέλφι,
κι εγώ μόλις τον ένιωσα κι εγώ μόλις τον είδα
να διασκελίζει ανάλαφρα της πόρτας το κατώφλι,

105(Πες μου, Σελήνη, πες μου το πώς μου ᾽γεννήθη η αγάπη)

μου πάγωσ᾽ όλο το κορμί πιότερο κι απ᾽ το χιόνι
κι έσταζ᾽ ιδρώτας άφθονος από το μέτωπο μου
σαν τη δροσούλα της νοτιάς, κι εκόπηκ᾽ η φωνή μου
και δε μ᾽ απόμεινε φωνή μηδ᾽ όση έχει το βρέφος
που ψιθυρίζοντας καλεί τη μάνα του στον ύπνο·
110κι ενέκρωσαν τα μέλη μου σαν της κερένιας κούκλας.

Πες μου, Σελήνη, πες μου το πώς μου ᾽γέννηθη η αγάπη.