Και μόλις συμπληρώσει ο Δίας μέρες εξήντα χειμωνιάτικες
μετά το ηλιοστάσιο, τότε το άστρο Αρκτούρος
αφήνει το ιερό του Ωκεανού το ρεύμα
και ανατέλλει ολόλαμπρο για πρώτη φορά στην αρχή της νύχτας.
Μετά απ᾽ αυτόν η χελιδόνα, η κόρη του Πανδίονα, που ορθρινά θρηνεί,
σηκώνεται στο φως για τους ανθρώπους, μόλις αρχίζει η άνοιξη.
570Αυτήν προφταίνοντας τ᾽ αμπέλια να κλαδεύεις. Καλύτερα έτσι είναι.
Αλλ᾽ όταν ο φερέοικος από τη γη επάνω στα φυτά ανεβαίνει,
τις Πλειάδες προσπαθώντας ν᾽ αποφύγει, τότε τ᾽ αμπέλια μην τα σκάβεις πια,
μα ν᾽ ακονίζεις τα δρεπάνια και τους δούλους σου να ξεσηκώνεις.
Το σκιερό ξαπόσταμα και τον εωθινό τον ύπνο ν᾽ αποφεύγεις
την εποχή του θερισμού, τότε που ο ήλιος το δέρμα το ξεραίνει.
Τότε να σπεύδεις και τον καρπό στο σπίτι σου να κουβαλάς,
αφού από τον όρθρο ακόμα έχεις σηκωθεί, για να ᾽ναι επαρκές το βιος σου.
Γιατί η αυγή το ένα τρίτο της δουλειάς τής μέρας πιάνει,
η αυγή σε προχωράει στο δρόμο, σε προχωράει και στη δουλειά,
580η αυγή που σαν φανεί πολλούς στο δρόμο ανθρώπους βγάζει
και βάζει το ζυγό πάνω σε πλήθος βόδια.