ΓΥ. Β. Δε σε κάνει, Κέρδωνα, η Τύχη η καλή
να θες να πιάσεις τα ποδαράκια που ο πόθος και ο έρωτας
95σε κάνουν να τα θέλεις; αλλ᾽ είσαι φαγούρα και ψωρίλα,
κι από μένα δε θα βγάλεις τίποτα.
Σ᾽ αυτήν όμως θα δώσεις το ζευγάρι τούτο
πόσο; βγάλε πάλι φωνή αντάξια
του εαυτού σου. ΚΕ. Πέντε χιλιάδες, ναι, μά τους θεούς,
100η τραγουδίστρια η Ευετηρίς κάθε φορά που έρχεται
μου δίνει, μα εγώ τηνε σιχαίνομαι,
ακόμα κι αν τέσσερις λίρες χρυσές μου τάξει,
γιατί κοροϊδεύει τη γυναίκα μου
με λόγια άσχημα. Μα, αν χρειάζεσαι,
105έλα και πάρε το, κι από τα τρία άσε μου τα δύο.
Αυτά μαζί μ᾽ αυτά πάρ ᾽τα για λίρες εφτά,
για χάρη της Μητρώς αυτής. Όχι μη λες.
Θα μ᾽ έκανε εμένα τον τσαγκάρη,
που είμαι τούβλο στο μυαλό, προς τους θεούς να υψωθώ·
110γιατί έχεις γλώσσα που στάζει ηδονή.
Α! δε στέκει κείνος μακριά ᾽πό τους θεούς,
που συ τα χείλια σου νύχτα και μέρα τού δίνεις.
Δώσ᾽ μου το ποδαράκι σου να σ᾽ το βάλω το παπούτσι.
Θαύμα! ούτε να βάλεις ούτε να βγάλεις τίποτα.
115Τα όμορφα στις όμορφες ταιριάζουν.
Η ίδια η Αθηνά, θενά ᾽λεγες, τη φόρμα
έφτιαξε. Δώσ᾽ μου και συ το πόδι σου. Τί ψώρα
που έχουνε τα δάχτυλα· σα βόδι είναι που κλοτσάει.
(Σε άλλη γυναίκα) Αν κάποιος ακόνισε στη φόρμα τη φαλτσέτα του,
120δε θα σου εφάρμοζε, μά την πίστη του Κέρδωνα,
αυτό τόσο καλά, όπως σου πάει τώρα.
(Σε άλλη) Εσύ, κυρά, θα δώσεις εφτά λίρες για τούτο·
εσύ, που πιο πολύ απ᾽ άλογο μπροστά στην πόρτα χλιμιντρίζεις.
Κυράδες, αν παπούτσια άλλα χρειάζεστε
125ή πέδιλα ή σαν αυτά που στο σπίτι να βάζετε
έχετε τη συνήθεια, σε μένα δω τη δούλα σας να στείλετε.
Και συ, Μητρώ, στις εννιά να ᾽ρθεις, το δίχως άλλο,
τα κόκκινα παπούτσια για να πάρεις, γιατί το πανωφόρι
το ζεστό πρέπει να ράβει μέσα όποιος έχει μυαλό.