ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Δεν έχω γλιτωμό, φίλοι, αν κερδίσω χρόνο.
ΧΟΡΟΣ
1300Μα η ώρα ᾽ναι η στερνή που πιότερη έχει αξία.
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Ήρθεν η μέρα· ποιό έχω κέρδος κι αν θα φύγω;
ΧΟΡΟΣ
Ψυχή γενναία η τόλμη σου, ξέρε το, δείχτει.
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Κανείς αυτό απ᾽ τους ευτυχείς δε θα τ᾽ ακούσει.
ΧΟΡΟΣ
Μα ο ένδοξος είναι θάνατος μεγάλη χάρη.
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Οϊμένα εσύ και τ᾽ άξια σου παιδιά, πατέρα!
ΧΟΡΟΣ
Τί ᾽ναι; ποιός φόβος σού γυρνάει το νου σου πάλι;
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Αχ και αχ!
ΧΟΡΟΣ
Τί πάλι αυτό σου το αχ; εκτός του νου σου αν βλάβη…
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Πνοή αναδίδει αιματοστάλαχτη το σπίτι.
ΧΟΡΟΣ
1310Και πώς; είν᾽ τα σφαχτά που στους βωμούς μυρίζουν.
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Είν᾽ όμοιο σαν αχνός που βγαίνει από ᾽να τάφο.
ΧΟΡΟΣ
Βέβαια δε λες για αραβικά εδώ μέσα μύρα.
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Μα πάω και στους νεκρούς τη μοίρα μου να κλάψω
και του Αγαμέμνονα· αρκετά κι όσο έχω ζήσει.
Αχ ξένοι μου!
δε σκούζω σαν πουλί έτσι από μάταιο φόβο
μπρος σ᾽ ένα θάμνο… θα πεθάνω και σας θέλω
μάρτυρες, σαν πεθάνει αντίς για με γυναίκα
κι άντρας αντίς για τον κακότυχο τον άντρα·
1320σα ξένιο δώρο αυτό πεθαίνοντας ζητώ σας.
ΧΟΡΟΣ
Αθλία, σου κλαίω τη μοίρα σου που προφητεύεις.
ΚΑΣΣΑΝΤΡΑ
Να πω ένα λόγο θέλω ακόμα κι όχι θρήνο
δικό πια· μπρος στο στερνό το φως του ήλιου
εύχομαι οι εκδικάτορες του βασιλιά μου
να θυμηθούν και τους δικούς μου τους φονιάδες
για το εύκολο κατόρθωμα φόνου μιας σκλάβας.
ΧΟΡΟΣ
Αχ, και το τί ᾽ναι ο άνθρωπος! στην ευτυχία του
είναι σα μια ελαφρή σκιά· μα η δυστυχία
μια σα σφουγγάρι υγρό της δίνει και τη σβήνει·
1330κι αυτά ᾽πό κείνα πιο πολύ ελεούμαι ακόμα.