ΤΡΙΤΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡ. Ω γη και νυχτοπαρωρίτρα
σελήνη και συ φως λαμπρότατο
750του Ήλιου που φέγγεις τους θνητούς,
την είδηση της αντρειάς φέρτε μου
στον ουρανό κι αντιλαλήστε την
στου Δία τον θρόνο τον ολόπρωτο
και στης γαλανομάτας της Αθηνάς!
Μέλλω για της πατρίδας σου τη γη,
μέλλω και για τα σπίτια μας,
τους ικέτες έχοντας δεχτεί,
τον κίνδυνο με σίδερο
στο γέρικο χέρι ν᾽ αντικόψω.

Είναι κακό μια πόλη τέτοια
760σαν τες Μυκήνες δυνατή
και πολυπαινεμένη στου πολέμου
την αξιοσύνη οργή να τρέφει
ενάντια στη δική μας χώρα·
μα κακόν είναι κι αν τους ξένους
ικέτες, ω πολίτες, παραδώσουμε
γιατί το θέλει το Άργος!
Εμένα σύμμαχός μου ο Δίας
και δεν φοβάμαι· δίκαια χάρη
μου χρωστάει· κι απ᾽ τους ανθρώπους
οι θεοί δεν θα νικηθούν.

770Μα, ω τιμημένη θεά μου, που ᾽ναι
δική σου η γης αυτή και η πόλη,
κι εσύ μητέρα της κι αφέντρα
και φύλακάς της, πήγαινέ τον
αλλού τον που άδικα μας φέρνει
του Άργους τον κονταροκράτη
τον στρατόν· ω δεν ταιριάζει
στην αντρειά μας να διωχτούμε
μέσ᾽ από τις κατοικιές μας.

Πάντα τιμή πλούσιας θυσίας
σου δίνεται και δεν ξεχνάμε
τις φεγγαροχασές κι ούτε των νέων
780τους χορούς και τα τραγούδια.
Και στον πολυάνεμο τον λόφο
αχάνε τα χαρούμενα
των κοριτσιών ξεφωνητά
μαζί με τα ποδοχτυπήματά τους!