[125] Όταν λοιπόν, επιστρέφοντας στην Αθήνα, υποβάλαμε την απόφαση αυτή στη Βουλή και εν συνεχεία στην Εκκλησία του Δήμου, ο λαός ενέκρινε τις ενέργειές μας και όλη η πόλη ήταν αποφασισμένη να υπερασπίσει τα δικαιώματα του θεού. Ο Δημοσθένης όμως, που έπαιρνε την αμοιβή από τους Αμφισσείς, εναντιωνόταν, ενώ εγώ προσπαθούσα ενώπιόν σας να τον βγάλω στη φόρα. Και, επειδή ο άνθρωπος δεν μπορούσε να εξαπατήσει την πόλη με φανερές ενέργειες, μπήκε στην αίθουσα της Βουλής και, παρασύροντας τους ανίδεους πολίτες, κατάφερε να παρουσιάσει στη συνέλευση του λαού προβούλευμα, εκμεταλλευόμενος την απειρία αυτού που το πρότεινε. [126] Το ίδιο αυτό προβούλευμα κατάφερε να επικυρωθεί στη συνέλευση του λαού και να γίνει ψήφισμα του Δήμου, τη στιγμή μάλιστα που έληγε η συνέλευση και εγώ είχα ήδη αποχωρήσει —γιατί αν ήμουν παρών δεν θα το είχα επιτρέψει— όπως είχαν κάνει, άλλωστε, και οι περισσότεροι. Το σπουδαιότερο σημείο του ψηφίσματος αυτού είναι ο «Ιερομνήμονας», λέει, «των Αθηναίων και οι εκάστοτε εκλεγόμενοι Πυλαγόρες να πηγαίνουν στις Θερμοπύλες και στους Δελφούς στις ημερομηνίες τις καθορισμένες από τους προγόνους». Φαινομενικά άψογο· στην πράξη όμως αισχρό, επειδή εμποδίζει τη συμμετοχή μας στο συνέδριο των Θερμοπυλών, που κατ᾽ ανάγκη επρόκειτο να γίνει πριν από την κανονική ημερομηνία του τακτικού συνεδρίου. [127] Εξάλλου, στο ίδιο ψήφισμα πρότεινε με πολύ περισσότερη σαφήνεια κάτι πολύ χειρότερο: «ο Ιερομνήμονας των Αθηναίων και οι εκάστοτε εκλεγόμενοι Πυλαγόρες να μην παίρνουν μέρος στα εκεί συνέδρια μήτε σε συζητήσεις μεταξύ των συνέδρων μήτε σε έργο μήτε αποφάσεις μήτε σε καμιάν ενέργεια». Η μη συμμετοχή όμως τι σημαίνει; Ποιο από τα δυο να πω, την αλήθεια ή ό,τι είναι πιο ευχάριστο να ακούσετε; Θα πω την αλήθεια· γιατί το να λέγεται κάθε φορά αυτό που σας ευχαριστεί έχει φέρει την πόλη σ᾽ αυτό το κατάντημα. Η μη συμμετοχή λοιπόν δεν μας επιτρέπει να θυμόμαστε τους όρκους που έδωσαν οι πρόγονοί μας ούτε και την κατάρα ούτε καν τον χρησμό του θεού.
[128] Έτσι λοιπόν, Αθηναίοι, εξαιτίας αυτού του ψηφίσματος εμείς δεν αντιπροσωπευτήκαμε, ενώ οι άλλοι Αμφικτίονες συγκεντρώθηκαν στις Θερμοπύλες, εκτός από μια πόλη, της οποίας εγώ ούτε το όνομα δεν θέλω να αναφέρω, και μακάρι να μην βρουν κανέναν από τους Έλληνες συμφορές παρόμοιες με τις δικές της. Συνεδρίασαν λοιπόν και αποφάσισαν να εκστρατεύσουν εναντίον των Αμφισσέων. Στρατηγό εξέλεξαν τον Κόττυφο από τα Φάρσαλα, που τότε ήταν υπεύθυνος για την υποβολή και την έγκριση των ψηφισμάτων. Ο Φίλιππος δεν βρισκόταν στη Μακεδονία ούτε καν στην Ελλάδα, αλλά απουσίαζε στους Σκύθες· τόσο μακριά ήταν. Ωστόσο, θα τολμήσει σε λίγο ο Δημοσθένης να σας πει ότι εγώ τον έστρεψα εναντίον των Ελλήνων. [129] Κατά την πρώτη εκστρατεία που έκαναν εναντίον των Αμφισσέων, τους φέρθηκαν με μεγάλη επιείκεια· γιατί για τα τόσο μεγάλα αδικήματα τους επέβαλαν μόνο χρηματικό πρόστιμο, το οποίο μάλιστα όρισαν να καταβληθεί στον θεό σε ορισμένη προθεσμία. Εξόρισαν τους ιερόσυλους και αίτιους των όσων είχαν γίνει, ενώ όσους είχαν εξοριστεί για την ευσέβειά τους τους επανέφεραν. Επειδή όμως οι Αμφισσείς δεν πλήρωναν το πρόστιμο στον θεό και ακόμη επανέφεραν από την εξορία τους ιερόσυλους και εξόρισαν πάλι τους ευσεβείς και όσους είχαν επανέλθει με ενέργειες των Αμφικτιόνων, κάτω από αυτές τις συνθήκες υποχρεώθηκαν οι Αμφικτίονες να πραγματοποιήσουν τη δεύτερη εκστρατεία εναντίον των Αμφισσέων, πολύν καιρό αργότερα, μετά την επιστροφή του Φιλίππου από την εκστρατεία εναντίον των Σκυθών. Την ηγεμονία όμως των επιχειρήσεων, που οι θεοί είχαν παραχωρήσει σε μας για την ευσέβειά μας δεν την αναλάβαμε, επειδή στάθηκε εμπόδιο η δωροδοκία του Δημοσθένη.
[130] Αλλά μήπως δεν μας το έλεγαν από τα πριν οι θεοί; Μήπως δεν μας το φανέρωναν με σημάδια να προφυλαγόμαστε; Μόνο ανθρώπινη φωνή δεν είχαν αποκτήσει για να μας το πουν. Εγώ τουλάχιστον δεν έχω δει ποτέ ως τη στιγμή αυτή καμιά πόλη να διατηρείται σώα από τους θεούς και να καταστρέφεται από μερικούς πολιτικούς. Δεν ήταν αρκετό το σημάδι που μας φανερώθηκε στα Ελευσίνια μυστήρια, ο χαμός δηλαδή των μυστών; Μήπως δεν μας προειδοποιούσε ο Αμεινιάδης να δώσουμε προσοχή στα σημάδια αυτά και να στείλουμε ανθρώπους μας στους Δελφούς, για να ρωτήσουν τον θεό τι πρέπει να κάνουμε; Μήπως ο Δημοσθένης δεν ήταν αυτός που αντιδρούσε, ισχυριζόμενος ότι η Πυθία ήταν όργανο του Φιλίππου, ένας αμόρφωτος, που απολαμβάνει και κάνει κατάχρηση της εξουσίας που του έχετε δώσει; [131] Μήπως τώρα τελευταία δεν έστειλε τους στρατιώτες μας σε ολοφάνερο κίνδυνο, αν και οι θυσίες δεν ήταν αποδεκτές και δεν είχαν δείξει καλά σημάδια; Κι όμως, πριν από λίγο τολμούσε να λέει ότι ο Φίλιππος δεν βάδισε εναντίον της χώρας μας, επειδή οι θυσίες του δεν ήταν ευνοϊκές. Ποιά τιμωρία σού αξίζει λοιπόν, κακέ δαίμονα της Ελλάδας; Γιατί, εάν ο νικητής Φίλιππος δεν βάδισε εναντίον της χώρας των ηττημένων, επειδή οι θυσίες του δεν ήταν ευνοϊκές, ενώ εσύ, αν και δεν γνώριζες από πριν τίποτε από όσα επρόκειτο να συμβούν, έστειλες τους στρατιώτες στον πόλεμο πριν οι θυσίες δείξουν καλά σημάδια, ποιό από τα δύο σού πρέπει, να στεφανωθείς για τις ατυχίες της πόλης ή να έχεις ήδη εξοριστεί;