ΔΕΥΤΕΡΟ ΣΤΑΣΙΜΟ

ΧΟΡΟΣ
Δεν θα παινέψω ποτέ [στρ. 1]
τους διπλούς γάμους των θνητών
και δεν θα μακαρίσω τον άνθρωπο
που έχει από δυο μανάδες τέκνα.
Στεναχώριες και λύπες μονάχα
και καβγάδες θα φέρουν στο σπίτι.
Είθε ο άντρας μου, λέω,
μοναχά το δικό μου κρεβάτι να χαίρεται,
470κι άλλη ας μην το ζυγώσει.

Μα ούτε στην πόλη ταιριάζουν καλύτερα [αντ. 1]
οι διπλές βασιλείες·
βάρος φέρνουν απάνω στο βάρος
κι οι πολίτες διχάζονται.
Κι αν δυο τεχνίτες πλέξουνε
το ίδιο τραγούδι, πάντα
σε διχόνοια οι Μούσες τούς φέρνουν.

Κι όταν ανέμοι ορμητικοί [στρ. 2]
χτυπάνε τους θαλασσινούς,
480όταν δυο γνώμες υπάρχουν
και πλήθος οι σοφοί τιμονιέρηδες
δεν αξίζουν όσο αξίζει ο ένας,
που μπορεί και να ᾽ναι κατώτερος,
όμως γνωρίζει πώς να κυβερνά
με τη δική του την κρίση.
Ο νους του ενός είναι δύναμη
σε σπίτια και σε πολιτείες,
αν θέλουν από τον χαμό
να γλιτώσουν.

Το ᾽δειξε κι η Λακώνισσα [αντ. 2]
του πολέμαρχου Μενελάου η κόρη·
αυτή που χύθηκε σαν τη φωτιά
πάνω στην άλλη γυναίκα·
και για να βγάλει το άχτι της
θέλει να τη σκοτώσει
τη δύσμοιρη Τρωαδίτισσα
490και το παιδί της.
Ανόσιο τέτοιο φονικό, αντίθετο
στη φύση και στον νόμο.