ΟΡΕΣΤΗΣ
Α! α!
Πιστές μας σκλάβες, να τις κείνες σα Γοργόνες
σταχτόμαυρα ντυμένες, πλοκαμοζωσμένες
1050μ᾽ αρμαθιές φίδια· δε μπορώ πια εδώ να μείνω.
ΚΟΡΥΦΑΙΑ
Ποιές φρεναπάτες, πολυαγάπητε, σε δέρνουν;
θάρρος· κι ας μη σε παρακυριεύει ο φόβος.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Δεν είναι φρεναπάτες τούτα μου τα πάθη·
της μάνας μου είναι, νά! οι σκύλες οι ογισμένες.
ΚΟΡΥΦΑΙΑ
Γιατ᾽ είν᾽ νωπό το αίμα των χεριών σου ακόμα
κι αυτό ᾽ναι που σου φέρνει ταραγμό στο νου σου.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Απόλλωνα σωτήρα! πόσο αυτές πληθαίνουν
και στάζουν απ᾽ τα μάτια τους μισητόν αίμα!
ΚΟΡΥΦΑΙΑ
Μα υπάρχει καθαρμός κι όταν σ᾽ αγγίξει ο Φοίβος,
1060από τις συμφορές σου αυτές θα σε γλιτώσει.
ΟΡΕΣΤΗΣ
Εσείς δε θα τις βλέπετε, μα εγώ τις βλέπω
και δρόμο παίρνω· δεν μπορώ πια εδώ να μείνω.
ΚΟΡΥΦΑΙΑ
Πήγαινε στην ευχή! κι ο θεός καλόσκεπός σου
για τύχες πιο καλύτερες ας σε φυλάει.
ΧΟΡΟΣ
Νά κι ο τρίτος που ξέσπασε πάνω σ᾽ αυτά
τα παλάτια ξανά
μ᾽ άγριαν άξαφνη μπόρα χειμώνας.
Πρώτην έκαμε αρχή του Θυέστη, οϊμέ,
το φριχτό παιδοφάγωμα εκείνο.
1070Δεύτερ᾽ ήρθ᾽ η σειρά του γενναίου βασιλιά
που σφαγμένος εχάθηκε μες σε λουτρό,
ο αρχηγός των Ελλήνων!
Τώρα πάλ᾽ ήρθε τρίτο από κάπου — μα πώς
σωτηρία ή χαμό να το πω;
Αχ! πού τάχα θα βγει και πού θα σταθεί,
1076ησυχία να βρει αυτ᾽ η άγρια η Λύσσα;