Έτσι και μια φορά ένας έθρεψε
στο σπίτι του γαλαθηνό λιοντάρι,
αποκομμένο απ᾽ το βυζί της μάνας του
720στις πρώτες μέρες του ένα χάδι,
αχώριστο συντρόφι των παιδιών
και των γέρων ξαραθυμιά μεγάλη.
Συχνά σαν να ᾽τανε νεογέννητο παιδί
στην αγκαλιά του το κρατούσε
και κείνο χαρωπά χαϊδεύονταν
στο χέρι, που το χόρταινε αν πεινούσε.

Μα ήρθε καιρός και το ᾽δειξ᾽ από ποιούς
γονιούς βαστούσε, και για να πλερώσει
τη χάρη της θροφής του, πήγε ακάλεστα
μια νύχτα το τραπέζι του να στρώσει
730μέσα στα σπαραγμένα πρόβατα,
π᾽ όλο το σπίτι απ᾽ το αίμα να φουντώσει,
αγιάτρευτη βαρειά πληγή στους σπιτικούς
πολύφονη ζημιά μεγάλη·
λες και θεός στο σπίτι επίτηδες
ιερέα συμφοράς τον είχε βάλει.