ΧΟΡΟΣ
Του αχαϊκού στρατού, χαίρε, κήρυκα, χαίρε.
ΚΗΡΥΚΑΣ
Χαίρω· και τώρα αν θέλουν οι θεοί ας πεθάνω.
ΧΟΡΟΣ
540Της πατρικής μας γης σε δάμασεν ο πόθος;
ΚΗΡΥΚΑΣ
Τόσος, που απ᾽ τη χαρά μου πλημμυρούν τα μάτια.
ΧΟΡΟΣ
Την ίδια θα ᾽χατε και σεις γλυκιάν αρρώστια.
ΚΗΡΥΚΑΣ
Τί πάει ο λόγος σου να πει; δωσ᾽ μου να νιώσω.
ΧΟΡΟΣ
Πως έδερνε και σας και μας ο ίδιος ο πόθος.
ΚΗΡΥΚΑΣ
Η χώρα που ποθούσαμε λες μας ποθούσε;
ΧΟΡΟΣ
Ναι και στενάζαμε συχνά απ᾽ τα φυλλοκάρδια.
ΚΗΡΥΚΑΣ
Και πόθε αυτός ο μαύρος πόνος της καρδιάς σου;
ΧΟΡΟΣ
Τόσον καιρό τη σιωπή βρήκα γιατρειά μου.
ΚΗΡΥΚΑΣ
Μήπως σαν λείπαμε φοβόσουνα κανένα;
ΧΟΡΟΣ
550Τόσο, που ως λες και συ, χαρά μου ο χάρος θα ᾽ταν.
ΚΗΡΥΚΑΣ
Γιατ᾽ όλα βγήκαν σε καλό· μα μες στο διάβα
του χρόνου άλλα μας έρχονται δεξιά και πάλι
άλλα ζερβά· γιατ᾽ έξω απ᾽ τους θεούς, ποιός άλλος
θα χαρεί δίχως βάσανα όλη τη ζωή του;
Αν έλεα του κακού μας ταξιδιού τους μόχτους,
τ᾽ ανάριο ξεμπαρκάρισμα, το στρίμωγμά μας
στις στενές πάνω και κακόστρωτες κουβέρτες,
ποιά μέρα αστέναχτη ήτανε να μη μας λάχουν;
Στη στεριά πάλι το κακό ήταν πιο μεγάλο·
560να ᾽χεις γιατάκι κάτ᾽ απ᾽ των εχτρών τα κάστρα
κι οι πάχνες απ᾽ τον ουρανό κι απ᾽ τα λιβάδια
της γης, αιώνιο βάσανο, μας περεχούσαν
κι άγρια την τρίχα επάνω μας κάναν των ρούχων.
κι αν πεις για το χειμώνα των πουλιών το χάρο,
που αβάσταγο κατέβαζε η χιονιά της Ίδας,
ή για τη ζέστη όταν ο πόντος δίχως κύμα
κι αγέρι στις μεσημερνές κοιμόνταν κοίτες —
μα τί να κλαίω γι᾽ αυτά; έχει περάσει ο πόνος
κι έχει περάσει τόσο για τους πεθαμένους,
που πια σκοπό δεν το ᾽χουνε ν᾽ αναστηθούνε.
570Τί να τους λογαριάζομε τους πεθαμένους,
και τί να φέρνει ο ζωντανός τις λύπες πίσω;
Τις συμφορές τις στέλνω στο καλό να πάνε,
γιατί σε μας, πὄχομε μείνει απ᾽ το στρατό μας,
πλήθιο το κέρδος τις ζημίες αντισηκώνει,
που αξίζει αλήθεια μπρος σ᾽ αυτό το φως του ήλιου
να καυχηθούμε πάνω από στεριά και κύμα:
«Την πήρε των Αργείων ο στρατός την Τροία
κι αυτά για της Ελλάδος τους θεούς τα λάφυρα
στους ναούς των κρεμάσανε, λαμπρά στολίδια».
580Κι όποιος ακούει αυτά, θα πρέπει να παινεύει
την πόλη και τους στρατηγούς και χάρη να ᾽χει
του Δία που τα ᾽φερε δεξιά. — Είπα ό,τι είχα.
ΧΟΡΟΣ
Με νίκησαν τα λόγια σου και δεν τ᾽ αρνιούμαι·
γιατ᾽ όσο γέρος, την αλήθεια κανείς πάντα
λαχταρά να μαθαίνει. Μα τα νέα που φέρνεις
πρώτα στο σπίτι και στην Κλυταιμνήστρα ανήκουν
μ᾽ όλο το δίκιο — μα κι εμέ ευτυχή με κάνουν.