Γραφικό

Μνημοσύνη
Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας

Μνημοσύνης δ᾽ ἐξαῦτις ἐράσσατο καλλικόμοιο,
ἐξ ἧς οἱ Μοῦσαι χρυσάμπυκες ἐξεγένοντο
ἐννέα, τῇσιν ἅδον θαλίαι καὶ τέρψις ἀοιδῆς. Ησίοδος, Θεογονία 915-7

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ

Νεφέλαι (1493-1510)


ΜΑΘΗΤΗΣ Α’
ἰοὺ ἰού.
ΣΤ. σὸν ἔργον, ὦ δᾴς, ἱέναι πολλὴν φλόγα.
1495ΜΑ. Α’ ἄνθρωπε, τί ποεῖς; ΣΤ. ὅ τι ποῶ; τί δ᾽ ἄλλο γ᾽ ἢ
διαλεπτολογοῦμαι ταῖς δοκοῖς τῆς οἰκίας;
ΜΑΘΗΤΗΣ Β’
οἴμοι, τίς ἡμῶν πυρπολεῖ τὴν οἰκίαν;
ΣΤ. ἐκεῖνος οὗπερ θοἰμάτιον εἰλήφατε.
ΜΑ. Β’ ἀπολεῖς ἀπολεῖς. ΣΤ. τοῦτ᾽ αὐτὸ γὰρ καὶ βούλομαι,
1500ἢν ἡ σμινύη μοι μὴ προδῷ τὰς ἐλπίδας,
ἢ ᾽γὼ πρότερόν πως ἐκτραχηλισθῶ πεσών.
ΣΩ. οὗτος, τί ποιεῖς ἐτεόν, οὑπὶ τοῦ τέγους;
ΣΤ. ἀεροβατῶ καὶ περιφρονῶ τὸν ἥλιον.
ΣΩ. οἴμοι τάλας, δείλαιος ἀποπνιγήσομαι.
1505ΜΑ. Β’ ἐγὼ δὲ κακοδαίμων γε κατακαυθήσομαι.
ΣΤ. τί γὰρ μαθόντες τοὺς θεοὺς ὑβρίζετε,
καὶ τῆς Σελήνης ἐσκοπεῖσθε τὴν ἕδραν;
δίωκε, βάλλε, παῖε, πολλῶν οὕνεκα,
μάλιστα δ᾽ εἰδὼς τοὺς θεοὺς ὡς ἠδίκουν.
1510ΧΟ. ἡγεῖσθ᾽ ἔξω· κεχόρευται γὰρ μετρίως τό γε τήμερον ἡμῖν.


ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ, μέσα από το σπουδαστήριο.
 Ποπό, ποπό!
 ΣΤΡ. Κοίτα, δαδί, τρανή να βγάλεις φλόγα.
 ΜΑΘ. Ε συ, τί κάνεις; ΣΤΡ. Τί; Ψιλή κουβέντα
 με τα δοκάρια πιάνω του σπιτιού σας.
 ΑΛΛΟΣ ΜΑΘΗΤΗΣ, κι αυτός από μέσα.
 Αλίμονό μας, ποιός μας καίει το σπίτι;
 ΣΤΡ. Αυτός που του σουφρώσατε το ρούχο.
 ΜΑΘ. Θα μας χαλάσεις, πάει, θα μας χαλάσεις.
 ΣΤΡ. Αυτό ακριβώς κι εγώ ζητάω, εξόν
 1500αν μου προδώσει η τσάπα τις ελπίδες
 ή αν πέσω και ξεσβερκιαστώ εγώ πρώτος.
 ΣΩΚ., προβάλλοντας από το σπίτι.
Ε συ, τί κάνεις πάνω εκεί στη στέγη;
 ΣΤΡ. Ανάερα πάω ξετάζοντας τον ήλιο.
 ΣΩΚ. Αχ συφορά μου, ο δύστυχος θα σκάσω.
 ΜΑΘ. Κι ο φουκαράς εγώ θα πάω καμένος.
 ΣΤΡ. Τί παλαβιά, μωρέ, σας είχε πιάσει
 και τόση στους θεούς δείχνατε ασέβεια
 και της Σελήνης ψάχνατε την έδρα;
 Στον Ξανθία.
Μπρος, ρίχνε, βάρα· για πολλά, και πρώτο
 γιατί ζητούσαν τους θεούς να βλάψουν.
ΚΟΡ. Οδηγήστε μας έξω· γιατί έχει αρκετά
 1510ο Χορός μας για σήμερα παίξει.