ΧΟΡΟΣ
Λογιώ λογιώ ᾽ναι, βασιλιά μου, των ανθρώπων
οι συμφορές κι ένα κακό δε μοιάζει μ᾽ άλλο·
330γιατί ποιός να μου το ᾽λεγε πως το φευγιό μου
τ᾽ ανέλπιστο θα μ᾽ έφερνε ν᾽ αράξω στο Άργος,
στο αρχαίο συγγενολόγι μου, κυνηγημένη
από το φόβο συγγενών μισητών γάμων;
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
Και για ποιό λόγο επρόσπεσες στους αιώνιους
θεούς μ᾽ αυτά τα νιόκοπα κλαδιά στο χέρι;
ΧΟΡΟΣ
Για να μη γίνω στη γενιά του Αιγύπτου σκλάβα.
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
Από έχθρα τάχα, ή το θαρρείς ανόσιο πράμα;
ΧΟΡΟΣ
Ποιός θέλοντας θ᾽ αγόραζε το σκλαβωμό του;
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
Μα έτσ᾽ είν᾽ που αυξαίνει η δύναμη μες στους ανθρώπους.
ΧΟΡΟΣ
Κι εύκολ᾽ από τους δυστυχείς γλιτώνουν έτσι.
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
340Πώς θα δειχτώ ευσεβής λοιπόν απέναντί σας;
ΧΟΡΟΣ
Στους γιους, σα με ζητούν, του Αιγύπτου αν δε με δώσεις.
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
Βαριάν αμάχη απάνω μου ζητάς να πάρω.
ΧΟΡΟΣ
Μα πάντα η Δίκη βοηθάει τους πρόμαχούς της.
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
Βέβαια, αν στην πρώτην αφορμή κι αυτή είχε μέρος.
ΧΟΡΟΣ
Σεβάσου τους βωμούς, που είν᾽ έτσι στολισμένοι.
ΒΑΣΙΛΕΑΣ
Τους βλέπω και άγιο αιστάνομαι μπροστά τους τρόμο.
ΧΟΡΟΣ
Η οργή του Δία των ικετών βαριά ᾽ναι αλήθεια.