ΚΟΜΜΟΣ

ΧΟΡ. Πού είναι του Δία οι κεραυνοί
κι ο λαμπρός Ήλιος, πού,
αν βλέπουν και τα κρύβουν όλ᾽ αυτά
χωρίς να κινηθούν;
ΗΛΕ. Αχ κι αχ! ΧΟΡ. Κόρη, γιατί στενάζεις; ΗΛΕ. Αχ!
830ΧΟΡ. Λόγο μεγάλο να μην πεις.
ΗΛΕ. Θα με σκοτώσεις. ΧΟΡ. Και γιατί;
ΗΛΕ. Αν την καρδιά μου με κρυφές
ελπίδες να στηρίζεις θες
γι᾽ αυτούς που παν αγύριστα στον Άδη,
σα να μου βρίζεις, και βαριά,
του πόνου που με λιώνει το μαράζι.

ΧΟΡ. Μα ξέρω πως κι ο Αμφιάραος
ο βασιλιάς πήγε άφαντος
απ᾽ τα χρυσόδετα τα βρόχια
840γυναίκας· μα όμως τώρα μες στη γη…
ΗΛΕ. Αχ κι αχ! ΧΟΡ. Σύψυχος βασιλεύει. ΗΛΕ. Αχ!
ΧΟΡ. Αλήθεια κι αχ. Γιατί η κακούργ᾽ αυτή…
ΗΛΕ. …επήγε σκοτωμένη. ΧΟΡ. Ναι.
ΗΛΕ. Το ξέρω· γιατί εκείνου φάνηκε
ο εκδικητής στο πένθος του·
για μένα πια κανένας δεν υπάρχει·
γιατί κι εκείνος πού ητανε,
μ᾽ αρπάχτηκε και πάει και πάει.

ΧΟΡ. Δυστυχισμένη, έχεις συφορές…
850ΗΛΕ. Το ξέρω και το παραξέρω εγώ·
μέρα δε στέκει ουδέ στιγμή
τ᾽ άγριο το ρέμα που να μη
πάνω στην κεφαλή μου κατεβάσει
τις πιο φριχτές πιο μισητές
που ᾽ναι στον κόσμο συφορές.
ΧΟΡ. Το είδαμ᾽ εμείς γιατί θρηνείς.
ΗΛΕ. Τότε λοιπόν μην προσπαθείς
να με ξεσύρεις εκεί που… ΧΟΡ. Τί θες να πεις;
ΗΛΕ. …κάθε βοήθειας χάθηκαν ελπίδες
από αδερφούς μας ευπατρίδες.

860ΧΟΡ. Για όλους μας είναι ο θάνατος.
ΗΛΕ. Μα τέτοιος, σαν που βρήκ᾽ εκείνο
τον άμοιρο, σε γρηγοραλογόδρομους
αγώνες, μέσα σε λουριά μπλεγμένο;
ΧΟΡ. Ακατανόητη συφορά. ΗΛΕ. Πώς όχι, αφού στα ξένα
κι από τα χέρια μου μακριά…
ΧΟΡ. Αλίμονο! ΗΛΕ. …μου χάθηκε χωρίς ταφή
870και χωρίς θρήνους από μένα!