ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΟΣ ΙΒ᾽

ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΓΟΤΕΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΜΕΡΑ

ΝΙΚΗΤΗ ΣΕ ΔΟΛΙΧΟΔΡΟΜΙΑ

Σε ικετεύω, κόρη του Ελευθερίου Δία, [στρ. α]
προστάτευε την ισχυρή Ιμέρα, σώτειρα Τύχη.
Γιατί από σένα κυβερνιούνται στα πέλαγα
τα γρήγορα καράβια, και στη στεριά οι ορμητικοί πόλεμοι,
5και οι συνάξεις που αποφάσεις παίρνουν. Γιατί έτσι ταλαντεύονται
οι ανθρώπινες ελπίδες πολλές φορές
ψηλά πηγαίνοντας, κι άλλοτε πάλι προς τα κάτω
μέσα από μάταια ψεύδη περνώντας. 6α

Κανείς ως τώρα απ᾽ τους θνητούς πάνω στη γη [αντ. α]
πιστό σημάδι θεϊκό δεν βρήκε για πράξη που θα γίνει·
τυφλή για τα μελλούμενα είναι η γνώση.
10Πολλά παρά τη γνώμη τους συμβαίνουν στους ανθρώπους
που τη χαρά χαλάνε· κι άλλοι
που συνάντησαν θύελλες που φέρνουν θλίψη
βλέπουν σε λίγο χρόνο τα παθήματά τους 12α
να βγαίνουν σε ευτυχία μεγάλη.
Γιε του Φιλάνορα, και συ,
σαν τον αλέκτορα που μάχεται μες στο συγγενικό του σπίτι,

15θε να ᾽βλεπες τη δόξα που ᾽φεραν τα πόδια σου [επωδ. α]
άγνωστη να χαθεί και να φυλλορροήσει,
αν ίσως ο εμφύλιος πόλεμος που κάνει εχθρούς τ᾽ αδέρφια
δεν σ᾽ είχε απ᾽ την πατρίδα την Κνωσό χωρίσει.
Τώρα στην Ολυμπία στεφανώθηκες,
και στην Πυθώνα δυο φορές και στον Ισθμό, Εργοτέλη,
και δοξάζεις των Νυμφών τα θερμά λουτρά
εδώ στη χώρα αυτή που μένεις.