τον Ποσειδώνα το γαμπρό των πείθοντας· [στρ. γ]
που αυτός απ᾽ τις Αιγές συχνά κινάει και πάει
στο φημισμένο τον Ισθμό το δωρικό
και κει φαιδροί χοροί τον προβοδίζουν
με ήχους αυλών και στους αγώνες παραβγαίνουνε
οι νέοι με τη θρασιά τη ζόρη των κορμιών των.
40Μα σ᾽ όλα τα έργα κρίνει την αξιά
του καθενός η μοίρα πὄχει από γενιάς του·
έτσι, Ευθυμένη, πέφτοντας και συ,
στην Αίγινα, στην αγκαλιά της θεάς της Νίκης,
περίσσιους ύμνους κορφολόγησες·

και τώρα εσένα, που στα χνάρια του όρμησες, [αντ. γ]
Πυθέα, ο μητρικός ο θείος σε καμαρώνει
κι όλ᾽ η γενιά σου η ομόσπορη,
που σου έστρεξε η Νεμέα
κι ο εγχώριος μήνας, π᾽ αγαπά ο Απόλλωνας,
45και νίκησες στους συνομήλικούς σου
που ήρθανε στην πατρίδα σου
και στο ακρολόφι τ᾽ ομορφόλογγο του Νίσου.
Χαίρομαι να θωρώ πώς συνερίζεται
για τους ευγενικούς αγώνες κάθε πόλη·
μα μη ξεχνάς, πως το χρωστάς στο Μέναντρο
που το γλυκό καρπό των μόχτων σου

απόλαυσες· απ᾽ την Αθήνα πρέπει να ᾽ναι [επωδ. γ]
ο άξιος τεχνίτης για τους αθλητές.
50Μ᾽ αν το Θεμίστιο κινάς να κελαδήσεις,
να μη σκιαχτείς· δίνε φωνή· και σήκω το
στου καταρτιού την ξάκρη το πανί σου
και πε τον, πως πυγμάχος, στην Επίδαυρο,
και στο παγκράτιο πήρε τ᾽ άθλα διπλής νίκης
κι έφερε στου Αιακού τα πρόθυρα
54χλωρόφυλλ᾽ ανθοστέφανα
με τη βοήθεια των ξανθών Χαρίτων.