[ Μέχρις τέο κατάκεισθε; ]

Περιγραφή

Γραμματολογικές Πληροφορίες

Στην ελεγεία του ο Καλλίνος, ο οποίος ανήκει στην πολεμική αριστοκρατία, απευθύνεται ο ίδιος στους νέους, που θεωρεί αδιάφορους, για να τους ξεσηκώσει για τη μάχη, στον πόλεμο της πατρίδας τους μάλλον εναντίον των Κιμμερίων.

Τους επικρίνει γιατί φέρονται σαν να ζουν σε ειρηνική περίοδο, ενώ ο πόλεμος απειλεί όλη τη χώρα∙ τους παρακινεί να φτάσουν στην μέγιστη θυσία υπερασπιζόμενοι τη γη, τα παιδιά και τις γυναίκες τους, ενώ δεν πρέπει να φοβούνται το θάνατο, γιατί αυτός ορίζεται από τις Μοίρες και είναι αναπόφευκτος ακόμα και γι’ αυτόν που θα γλιτώσει από τη μάχη∙ όμως αυτός δεν θρηνείται από το λαό, αντίθετα με τον πολεμιστή που πέφτει στη μάχη που τους φαίνεται σαν πύργος και ένας αυτός αξίζει για πολλούς.

Οι ιδέες και οι αξίες -πατριωτισμός και αυτοθυσία- που προβάλλονται στο ποίημα ανταποκρίνονται στο ομηρικό ιδανικό για τον πολεμιστή και θυμίζουν τον Έκτορα στην «ομιλία» με την Ανδρομάχη (Ιλ. Ζ) και το θρήνο των Τρώων μετά το θάνατό του. Ο Καλλίνος συνεχίζει τον κόσμο του Ομήρου σε αντίθεση με τον Αρχίλοχο που επιτίθεται σ’ αυτόν με σφοδρότητα.

Η παρομοίωση του γενναίου πολεμιστή με πύργο παραπέμπει στον Αίαντα πρβ Οδ. λ 556.