Εισαγωγικό Σημείωμα

Στους μεταμυκηναϊκούς χρόνους, όταν ο τρωικός μύθος (από τα αίτια και τις αφορμές του πολέμου ως την άλωση της Τροίας, τις μετέπειτα περιπέτειες Αχαιών και Τρώων και τον νόστο των ηρώων) άρχισε να παγιώνεται και να οργανώνεται, αναδείχθηκε από τους εξαμέτρους των επικών ποιητών. Kορυφαία ανάμεσα στα σχετικά έργα θεωρήθηκαν, δικαίως, τα δύο κατεξοχήν ηρωικά έπη, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια, στο δεύτερο μισό του 8ου αι. π.Χ. (για τη σχέση των ομηρικών επών με τη μυθολογική παράδοση βλ. και εδώ). Στην περιφέρεια της αρχαϊκής επικής ποίησης τοποθετούνται και μια σειρά ποιημάτων που αναφέρονται σε επεισόδια του μύθου, τα οποία ωστόσο δεν περιέχονται στο βασικό αφηγηματικό υλικό της Ιλιάδας και της Οδύσσειας: η κρίση του Πάρη, η αρπαγή της Ελένης και η θυσία της Ιφιγένειας (Κύπρια), η μονομαχία με τη Πενθεσίλεια και τα άλλα κατορθώματα του Αχιλλέα μέχρι το θάνατό του (Αιθιοπίς), το επεισόδιο του Δούρειου Ίππου (Μικρά Ιλιάς), η άλωση της Τροίας (Ιλίου Πέρσις), οι νόστοι των Αχαιών, κυρίως των Αγαμέμνονα και Μενελάου (Νόστοι), η τύχη του Οδυσσέα μετά τη μνηστηροφονία (Τηλεγονία).^[1]

Στους επόμενους αιώνες τα επεισόδια του ευρύτερου τρωικού κύκλου (όχι απαραίτητα στις παγιωμένες ομηρικές εκδοχές τους) συνεχίζουν να εμπνέουν λυρικούς και δραματικούς ποιητές και καλλιτέχνες όπως αγγειογράφους, ζωγράφους, γλύπτες. Αλλά και στη νεότερη εποχή ο τρωικός μύθος εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης για λογοτεχνική και καλλιτεχνική δημιουργία, κάτω από τη βαριά "σκιά του Ομήρου".

Στο ψηφιακό περιβάλλον θα βρείτε εικονογραφικό υλικό από αγγειογραφίες και άλλα εικαστικά έργα της αρχαίας και της νεότερης τέχνης, λογοτεχνικά κείμενα με απηχήσεις του τρωικού μύθου, καθώς και πολυμεσικούς πόρους.

Ευρετήρια