[ὠς λόγος κάκων]

Περιγραφή

Γραμματολογικές Πληροφορίες

74D, 111P Στο παπυρικό απόσπασμα συγκρίνονται ο άνομος έρωτας και γάμος της Ελένης με τον Πάρη με τον αγνό γάμο της Θέτιδας και του Πηλέα. Δεν ξέρουμε αν ο Αλκαίος χρησιμοποιεί μέσα σε κάποια συμφραζόμενα, πολιτικά ή συμποσιακά, το μυθικό υλικό από το έπος στο συγκεκριμένο ποίημα ή αν διαχειρίζεται αυτόνομα το επικό υλικό σ’ ένα τραγούδι. Το ποίημα, που φαίνεται σαν πλήρες σύνολο, ξεκινάει με το μύθο της Ελένης και του άνομου και καταστροφικού για την Τροία έρωτά της και κλείνει πάλι μ’ αυτόν. Ενδιάμεσα σε σύγκριση και αντιδιαστολή διηγείται, σε μεγαλύτερη έκταση, το μύθο των γάμων της Θέτιδας με τον Πηλέα∙ ένα γάμο αγνό που ολοκληρώνεται με τη γέννηση ενός ήρωα ημίθεου που θα αφήσει αθάνατο το όνομα της γενιάς του. Από την πραγμάτευση διαφαίνεται η υπεροχή του δεύτερου ειρηνικού γάμου έναντι του πρώτου που ξεκινάει έναν πόλεμο και καταλήγει σε μια ολοκληρωτική καταστροφή. Πιθανόν ο Αλκαίος να είχε υπόψη του και την Ελένης κακηγορίαν του Στησίχορου.