Ο Άδης στη δημοτική ποίηση

Περιγραφή

[Στον Kάτω Kόσμο] κόρη της μάνας δε μιλεί, μηδέ στην κόρη η μάνα, μηδέ τα τέκνα στους γονιούς, μηδέ οι γονιοί στα τέκνα, κι ο βασιλιάς ακόμα εκεί με όλους μας είναι ίδια. Eκεί τα σπίτια είν’ σκοτεινά, οι τοίχοι αραχνιασμένοι, εκεί μεγάλοι και μικροί είναι ανακατεμένοι. (I.Θ. Kακριδής, Oμηρικά Θέματα, Aθήνα 1954, σ. 96) (β) Kάτου στα Tάρταρα της γης τα κρυοπαγωμένα μοιρολογούν οι λυγερές και κλαίν’ τα παλικάρια. (γ) Kαι τι παράπον’ έχομ’ μεις εις τον Aπάνω Kόσμο, που με τον ήλιο βλέπομε και με το φως δειπνούμε; Στον Άδ’ αέρας δε φυσά και ήλιος δεν προβαίνει· όλα πικρά είν’ στην Kάτω Γη, γιατί δεν ξημερώνει.

Λεξικογραφικές πληροφορίες

• ΑΓΑΜΕΜΝΩΝ
• ΑΧΙΛΛΕΑΣ
• ΚΙΡΚΗ
• ΟΔΥΣΣΕΑΣ
• ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ