Μήνιν Άειδε

Περιγραφή

«Μήνιν Άειδε» Από σπήλυγγα εντυμένη με χορτάρια ευωδικά, με χαμόγελο προβαίνει του Θεόκριτου η σκιά. Κάθε ρείθρο ερωτεμένο κάθε αύρα καθαρή, κάθε δέντρο εμψυχωμένο με το φλίφισμα ομιλεί. Κι όπου πλέον μοναχιασμένοι είναι οι βράχοι σιγαλοί, «μήνιν άειδε» θέ ν΄ ακούσεις να σου ψάλλει μια φωνή. Κι εσύ, ακολούθα, τον στίχο . . . . . . για να ιδείς αν γνωρίζει τη φωνή σου ο τυφλός ποιητής.

Λεξικογραφικές πληροφορίες

• ΑΧΙΛΛΕΑΣ
• ΕΛΕΝΗ