ΣΙΜΩΝΙΔΗΣ Ο ΚΕΙΟΣ
απ. 531 Page
τῶν ἐν Θερμοπύλαις θανόντων |
Εκείνων, που σκοτώθηκαν στις Θερμοπύλες, είναι τρισδοξασμέν᾽ η τύχη τους κι ωραίος ο θάνατός τους. Ο τάφος τους είναι βωμός, κι αντί για θρήνους έχουν τη θύμηση· και γίνεται η λύπη παίνεμά τους. Και τέτοιο σάβανον αντρών γενναίων μήτε η μούχλα, μήτε κι ο παντοχαλαστής καιρός θα το αφανίσει. Το μνήμα τους για κάτοικον επήρεν της Ελλάδας τη δόξα. Κι είναι απόδειξη σ᾽ αυτό κι ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που στόλισμα της αρετής έχει μεγάλο αφήσει και δόξαν αναιώνια. |
Εκείνων που σκοτώθηκαν στις Θερμοπύλες ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατός τους, κι ο τάφος τους βωμός· ανάμνηση τους πρέπει και όχι γόοι κι εγκώμιο είναι γι᾽ αυτούς το μοιρολόι. Τέτοιος εντάφιος στολισμός ποτέ τη λάμψη δε θα χάσει απ᾽ τον καιρό τον παντοδαμαστή κι ούτε σκουριά ποτέ θα τον σκεπάσει. Στο μνήμα των αντρείων ετούτο το ιερό η δόξα της Ελλάδας έχει θρονιαστεί το μαρτυρά κι ο βασιλιάς της Σπάρτης ο Λεωνίδας, που αφήνει στολίδι πίσω του αρετής τρανό κι ένα όνομα που αμάραντο θα μείνει. |
Των πεσόντων στις Θερμοπύλες ένδοξη η τύχη, ωραίος ο θάνατος κι ο τάφος τους (θα τιμάται ως) βωμός. Η μνήμη αντικαθιστά τα δάκρυα, κι ο έπαινος τον οίκτο: τέτοιο σάβανο δεν θα το αφανίσουν ούτε η μούχλα ούτε ο πανδαμάτορας χρόνος· αυτό τον σηκό ανδρών επιφανών διάλεξε ως έδρα της η ευδοξία της Ελλάδος. Μάρτυρας ο Λεωνίδας, ο βασιλιάς της Σπάρτης, που για την αντρειοσύνη του άφησε πίσω του μεγάλη δόξα, στολίδι αμάραντο. |
