Ο Έρωτας με τα γαλανά τα μάτια του και πάλι

κοιτάζοντάς με τρυφερά κάτω απ᾽ τα γλέφαρά του,

με μύρια ξεπλανέματα στης Κύπριδας με ρίχτει

τα δίχτυα, που έβγασμα δεν έχουν.

Σαν κατεπάνω μου έρχεται στ᾽ αληθινά τον τρέμω,

ως τρέμει ζεμένο άλογο, που νικητής είχ᾽ έβγει,

και τώρα στα γεράματα με το γοργό το αμάξι

σ᾽ αγώνα στανικά του επήγε.

Νά που και πάλι ο Έρωτας, με βλέμματα που λιώνουν, κάτω απ᾽ τα σκοτεινά του βλέφαρα, με ρίχνει με κάθε λογής γητειές στης Κύπριδας το δίχτυ το απέραντο. Αχ, τρέμω στο πλησίασμά του, σαν το πολυβραβευμένο γέρικο άλογο που, ζεμένο στον ζυγό, θέλοντας και μη τραβάει για τον αγωνιστικό στίβο, σέρνοντας το γρήγορο άρμα.